Geçen asır sonlarında yaşamış ve İstanbulda ilk Türk tayyaresini yaparak uçma teşebbüsünde bulunmuş amatör bir fen adamıdır. Bu büyük adamın hayatı hakkında, Ebüzziya Tevfik merhumun “Ahdı sabavete aid bir hâtıra” adındaki makalesinde aşağıdaki satırlardan gayri hiç bir şey öğrenilemedi: “Sultan Abdülâzizin senei cülûsuna müsadif 1861 senesinde doğma büyüme Bebekli Âtıf Bey isminde meraklı bir zat da bir tayyare icadetmişti. Bazı aksamı âdeta mukavva inceliğinde gürgen ağacından ve bazı parçaları ince saçtan tasnif edilmiş kanadları ve kuyruğu havi idi. El ve ayak ile tedvir edilecek birkaç çarkı vardı. Âtıf Bey, bir gün Bebek halkına uçacağını ilân etti. O tarihte Bebekte bulunan Protestan mektebinin (Amerikan Kollejinin) bahçesindeki sedin üzerine çıktı. Kollarını kanadlara, ayaklarını kuyruğa geçirerek çarkları tahrike başladı ve kendini kaldırıp sedden salıverdi. Vakıa tereffü edemedi, fakat ufkî bir halde on metre kadar ilerliyerek düştü. Biçarenin galiba kolu ve ayakları incinmişti. Böyle şeylerde bir musibete uğrayanların haline acıyanlardan ziyade gülenler çok olur. Herkes bu sukuta kahkahalarla güldü. Fakat kimse sakıtın kaldırılmasfını düşünmedi. Şitaban olan dört beş muallim gidip beyi kaldırdılar. Eğer Âtıf Bey Avrupada bulunmuş ve bu fikrini mevkii tatbike koymayı ta...

Geçen asır sonlarında yaşamış ve İstanbulda ilk Türk tayyaresini yaparak uçma teşebbüsünde bulunmuş amatör bir fen adamıdır. Bu büyük adamın hayatı hakkında, Ebüzziya Tevfik merhumun “Ahdı sabavete aid bir hâtıra” adındaki makalesinde aşağıdaki satırlardan gayri hiç bir şey öğrenilemedi: “Sultan Abdülâzizin senei cülûsuna müsadif 1861 senesinde doğma büyüme Bebekli Âtıf Bey isminde meraklı bir zat da bir tayyare icadetmişti. Bazı aksamı âdeta mukavva inceliğinde gürgen ağacından ve bazı parçaları ince saçtan tasnif edilmiş kanadları ve kuyruğu havi idi. El ve ayak ile tedvir edilecek birkaç çarkı vardı. Âtıf Bey, bir gün Bebek halkına uçacağını ilân etti. O tarihte Bebekte bulunan Protestan mektebinin (Amerikan Kollejinin) bahçesindeki sedin üzerine çıktı. Kollarını kanadlara, ayaklarını kuyruğa geçirerek çarkları tahrike başladı ve kendini kaldırıp sedden salıverdi. Vakıa tereffü edemedi, fakat ufkî bir halde on metre kadar ilerliyerek düştü. Biçarenin galiba kolu ve ayakları incinmişti. Böyle şeylerde bir musibete uğrayanların haline acıyanlardan ziyade gülenler çok olur. Herkes bu sukuta kahkahalarla güldü. Fakat kimse sakıtın kaldırılmasfını düşünmedi. Şitaban olan dört beş muallim gidip beyi kaldırdılar. Eğer Âtıf Bey Avrupada bulunmuş ve bu fikrini mevkii tatbike koymayı tasavvur etmiş olsaydı, kendisine fikren, ilmen, fiilen ve nakden pek çok muavenet edenler bulunurdu. Bizde ise: Budala mirasyedi, babasından kalan beş on kuruşu böyle olmıyacak şeylere sarfeyledi gitti dediler. Biçareye bir de sefahet ve cinnet isnad ettiler. Ben o tarihte on iki yaşında idim. Bebek ahalisinden benimle hemsi olup da elyevm berhayat bulunan zevatın bu vak’ayı tahattür etmeleri ve merhumun mesup olduğu aileyi bilmeleri me’muldür. — Ebüzziya Tevfik”.