İstanbul Üniversitesinin Edebiyat Fakültesi Profesörlerinden; Konyalı Ateşzâde Mustafa Efendinin oğludur; babası demir ve şose yolları müteahhidi idi, işi icabı çok dolaştığı için Ahmed Ateş 1917 de, Nizib’in Akçeköy nahiyesinde doğdu. Kendisinden altı sene evvel dünyaya gelmiş olup sabî iken ölen büyük kardeşinin nüfus kaydi silinmediği için Aile ikinci evlâdının kaybettikleri oğullarının yerine koydular; bundan ötürüdür ki resmî doğum tarihi 1911 görünür. İlk tahsilini Adana, mer’aş ve Pazarcıkta yaptı, orta tahsiline Malatyada başladı, Konya Lisesinde bitirdi, 1935 de liseden mezun olup İstanbulda Yüksek Öğretmen Okuluna girdi ve Edebiyat Fakültesinin Türk dil ve edebiyatı, Arab ve Farisî filolojileri derslerine devam etti. 1938 de seçkin mesaisiyle yardımcı asistanı oldu, 1939 da Fakülteyi bitirerek Arab ve Farisî filojileri kürsüsüne asistan tayin edildi. Bu sırada bilhassa rahmetli Ord. Prof. Şerafeddin Yaltkaya ile Prof. H. Ritter’in derslerinden istifade etti. Cahiliye devri Arab şairlerinden Al-Nâbiga hakkındaki tezi ile 1943 de doçent oldu. 1953 de Arab ve Fars filolojisi Profesörü seçildi. 1955 de de Arab Edebiyatı sahasındaki çalışma ve yayınları dolayısiyle Şamdaki Arab Akademisine muhabir âza seçildi. 1957 de İran Maarif Nâzırlığı tarafından “Spas Güzârî” nişaniyle ...

İstanbul Üniversitesinin Edebiyat Fakültesi Profesörlerinden; Konyalı Ateşzâde Mustafa Efendinin oğludur; babası demir ve şose yolları müteahhidi idi, işi icabı çok dolaştığı için Ahmed Ateş 1917 de, Nizib’in Akçeköy nahiyesinde doğdu. Kendisinden altı sene evvel dünyaya gelmiş olup sabî iken ölen büyük kardeşinin nüfus kaydi silinmediği için Aile ikinci evlâdının kaybettikleri oğullarının yerine koydular; bundan ötürüdür ki resmî doğum tarihi 1911 görünür. İlk tahsilini Adana, mer’aş ve Pazarcıkta yaptı, orta tahsiline Malatyada başladı, Konya Lisesinde bitirdi, 1935 de liseden mezun olup İstanbulda Yüksek Öğretmen Okuluna girdi ve Edebiyat Fakültesinin Türk dil ve edebiyatı, Arab ve Farisî filolojileri derslerine devam etti. 1938 de seçkin mesaisiyle yardımcı asistanı oldu, 1939 da Fakülteyi bitirerek Arab ve Farisî filojileri kürsüsüne asistan tayin edildi. Bu sırada bilhassa rahmetli Ord. Prof. Şerafeddin Yaltkaya ile Prof. H. Ritter’in derslerinden istifade etti. Cahiliye devri Arab şairlerinden Al-Nâbiga hakkındaki tezi ile 1943 de doçent oldu. 1953 de Arab ve Fars filolojisi Profesörü seçildi. 1955 de de Arab Edebiyatı sahasındaki çalışma ve yayınları dolayısiyle Şamdaki Arab Akademisine muhabir âza seçildi. 1957 de İran Maarif Nâzırlığı tarafından “Spas Güzârî” nişaniyle taltif edildi. 1954 de İstanbul Fetih derneği tarafından kurulan İstanbul Enstitüsünün müdürlüğüne seçilmiş bulunan Ahmed Ateş, bu ilmî müessesenin başında 1957 yılına kadar üç sene kaldı. Bir enstitü mecmuasının tesis ve neşrinde, İstanbulu ilmî olarak ele alan bir takım eserlerin tahakkukunda büyük gayret gösterdi; İstanbul Enstitüsünün statüsü kurucu cemiyet tarafından değiştirilinceye kadar bu mesaisine devam etti. Uzun zamandanberi de İslâm Ansiklopedisinin tahrir heyetine dahil bulunmaktadır. 1940 da lise edebiyat muallimlerinden Fikret Hanımla evlenmiştir; iki erkek evlâd sahibidirler. Hususî hayatında çok mazbut aile reisi olan Ahmed Ateş’in şahsına ait tek keyf inhimaki amatör fotoğrafçılıktır. İstikbal için çok şeyler vâdeden genç profesörün başlıca eserleri şunlardır: Metin tenkidi hakkında (Türkiyat Mecmuası 1939); XII - XIV. Asırlarda Anadoluda farsca eserler (1942); Sindbâdnâme (1948); Tercemanül belâge (1949); İbni Sînâ’nın aşkın mahiyeti hakkındaki risâlesi (1953); Mevlûd (Ankara, 1955); Farca Grameri (1957, 2. baskı). Ahmed Ateş (Resim: Nezih)