On sekizinci asır sonu ulemasından (H. 1155) 1742 de doğmuş, Rumeli kazaskerliğine kadar yükselmiş, bu makamdan ma’zul bulunurken (H. 1227) 1812 de ölmüştür; babası Rumeli kazaskerlerinden İshak Efendi, dedesi de yine ilmiye ricalinden Mollacık Mehmed Efendidir. Çok güzel konuşur, sohbeti tatlı ve zengin bir İstanbullu idi, ve devrinin namlı afyon tiryakilerinden idi, kışın konağı, yazın yalısı, bu keyif zehirinin müptelâlariye dolup boşalırdı. Cevdet Paşa Tarihinin onuncu cildinde şu fıkrayı nakleder: Rumeli kazaskerliğinde, bir gün Babıâlideki Arz odasında dâva dinlerken, kendisine keyif ehli zümresinin “şeker” dedikleri ımızganmak (zamanımızın argosiyle dalga geçmek) hali gelmiş, şöyle bir toplanınca kendisini tiryakilerle dolu olan konağında sanmış, kahve istemek üzere el çırpmış. Meclisinde bulunanlardan bir kısmı hayret içinde kalmış, bir kısmı da gülmekten katıla yazmış, fakat, Sadâret Kaymakamı Şakir Ahmed Paşa işi tatlıya bağlamak zarafet ve nezaketini göstererek: — Doğru... Pek yorulduk.. Bir kahve içecek kadar teneffüs edelim! diye dâvacıları dışarı çıkarmış. Bibl.: Tarihi Cevdet, X.