Namlı Ermeni gazinocu ve meyhanecilerden; Çenberlitaştaki küçücük dükkânı bilhassa Basın mensuplarının uğrağı olmuş, Bedros da kalem ve fikir adamlarına hizmeti, kazanç kaygusundan tamamen sıyrılarak kendisine bir şeref bilmiştir. Hoş sohbet, tatlı dilli, müşterileri arasında bulunan muhitinin ayak takımını ve bilhassa bunların içinde de dikenli, bir iki kadeh içtikten sonra mütecaviz olan hayta güruhunu idare etmesini bilir, müşterilerinin çoğu tarafından adından ziyade “şişman”, “şişko” diye hitaba uygun derecede mülâhham, göbekli ve bakarken gözleri daima şehlâlaşır, muhakkak ki çok sevimli, mesleğinin ehli adamdır. 1891 de Samatyada doğdu. Tokattan gelerek İstanbulda tavattun etmiş Hacı Maksud adında bir kunduracının oğludur. Üç sene kadar Türk mahalle mektebine devam etti, askerliğe heves ederek henüz on yaşında iken Meşrutiyetin ilk yılında, 1909 da Yıldızdaki Jandarma Efradı Cedide mektebinin İkinci bölüğüne kaydolundu; 1911 de on iki yaşında bir çocuk nefer olarak Çanakkale kumandanlığına bağlı Ezine’nin Kösedere karakoluna gönderildi. Trablusgarp harbi, Balkan harbi ve Birinci Çihan harbi yıllarını (1911 1918) Ezine’de, Ankara Jandarma posta karakol kumandanlığı emrinde, Antalyada acemi taburları muallim jandarma neferliğinde, tekrar asıl kıt’ası olan Ezine karakolunda v...

Namlı Ermeni gazinocu ve meyhanecilerden; Çenberlitaştaki küçücük dükkânı bilhassa Basın mensuplarının uğrağı olmuş, Bedros da kalem ve fikir adamlarına hizmeti, kazanç kaygusundan tamamen sıyrılarak kendisine bir şeref bilmiştir. Hoş sohbet, tatlı dilli, müşterileri arasında bulunan muhitinin ayak takımını ve bilhassa bunların içinde de dikenli, bir iki kadeh içtikten sonra mütecaviz olan hayta güruhunu idare etmesini bilir, müşterilerinin çoğu tarafından adından ziyade “şişman”, “şişko” diye hitaba uygun derecede mülâhham, göbekli ve bakarken gözleri daima şehlâlaşır, muhakkak ki çok sevimli, mesleğinin ehli adamdır. 1891 de Samatyada doğdu. Tokattan gelerek İstanbulda tavattun etmiş Hacı Maksud adında bir kunduracının oğludur. Üç sene kadar Türk mahalle mektebine devam etti, askerliğe heves ederek henüz on yaşında iken Meşrutiyetin ilk yılında, 1909 da Yıldızdaki Jandarma Efradı Cedide mektebinin İkinci bölüğüne kaydolundu; 1911 de on iki yaşında bir çocuk nefer olarak Çanakkale kumandanlığına bağlı Ezine’nin Kösedere karakoluna gönderildi. Trablusgarp harbi, Balkan harbi ve Birinci Çihan harbi yıllarını (1911 1918) Ezine’de, Ankara Jandarma posta karakol kumandanlığı emrinde, Antalyada acemi taburları muallim jandarma neferliğinde, tekrar asıl kıt’ası olan Ezine karakolunda ve Ayvacıkda geçirdi. 1918 mütarekesinin imzalanması üzerine çavuş rütbesiyle tezkere alarak İstanbula geldi; İş hayatına atıldı, evvelâ bir rakı imalâthanesinde çalıştı; İstanbuldan işgal kuvvetlerinin çekildiği sırada Floryada “Türk Yuvası” adı ile bir yer açarak meyhaneciliğe başladı; ancak yaz mevsimleri faaliyette bulunan bu gazino kendisini tatmim edemediği için kalabalık bir semti tercih mecburiyetinde kaldı, Kadıköyünde iskele civarında “Tokat Lokantası” adıyla içkili bir yer açtı; 1935 de Kalamışta Hulûsi Beyin köşkünün altını tuttu, geceleri Şişman Ahmed ve Bahaddin Efendilerin Karagöz ve Kukla oynattıkları bu yeni gazinosu ile keyf erbabı arasında ilk büyük alâkayı topladı; 1936 da, Kalamış gazinosunu işletmekte devam ederek Çenberlitaşta ikinci bir meyhane açtı ve kısa zamanda “Şişman” İstanbulda şöhret oldu. 1939 da Kalamıştaki gazinoyu başkasına devrederek bütün faaliyetini Çenberlitaştaki dükkânda topladı ve burada 1957 yılına kadar on beş yıl çalıştı. 1957 de Çenberlitaş civarının istimlâkinde dükkânı yıkıldığından açıkta ve işsiz kaldı. 1959 da altmış yedi yaşında ve geçim kaygusu içinde yeniden bir yer bulabilmek için çırpınıp dolaşmakta idi. İstanbul Basın tarihinde unutulmıyacak yerlerden olan Çenberlitaştaki dükkânın âhirete göçmüş müşterileri arasında Ömer Riza, Mahmud Yesârî, Ali Naci Karacan, Sami Karayel, Senih Muammer, Hüseyin Sehsüvar, Hamamizade İhsan, Feridun Osman, Hikmet Münif, Reşad Fevzi, ilk hatıra gelen isimlerdir. Yunus Nadi merhum da bir defa, tedavi için Avrupaya son hareketinin arifesinde uğramış, içeride bulunan Ömer Rizaya: — Burada olduğunu söylediler, sana vadaa geldim… demiş, Ömer Riza Patronun bu kadirşinaslığından fevkalâde mütehassis olarak: — Niçin zahmet ettiniz, çağırtsaydınız… Deyince: — Yo!.. demiştir, bu tezgâhın başında bir katrecik neşe tahsil eden bir fikir adamını Yunus Nadi değil, Sultanı Cihan olsa kaldıramaz!... Bedros bir kadeh rakı sunmak istemiş; ona da: — Sakla, dönüşte, iyileşeyim de… Demiştir. Bedros, büyük gazetecinin Avrupada öldüğünü Cumhuriyet gazetesinde okuduğu gün “Sakla.. dönüşte!..” iltifadını hatırlıyarak hâtırasına hürmeten o gün dükkânını kapamıştır. Bedros Aşçiyan (Resim: Nezih)