Hicrî 1000 yılı zilkadesinde (1592 ağustosunda) Büyükşehirde meraklı dedikodular uyandırmış bir vak’adır. Saray aşçılarından biri sarhoşluk halinde bir yoldaşına tabanca çekmiş ve kundağı ile vurmağa başlamış; beriki de tavuk temizliyormuş, elinde bıçağı mütecavize saplayıp öldürmüştü; suç öldürene yüklenip Padişah asılmasını emretmişti; fakat diğer saray aşçıları, adam asılır asılmaz “emir yerine geldi!” diye ipine bıçak çalıp kesmişler, mahkûm baygın bir halde yere düşünce üstüne bir köhne hasır örtüp kaldırmışlar, Ahırkapıdan bir kayığa koyup gûya defnetmek üzere Üsküdara geçirecek olmuşlardı; lâkin kayık daha sahilden ayrılmadan adamda hayat eseri belirmiş, siyasetten geldiği için kayıkçı karşıya geçirmeğe cesaret edememişti Aşçılar ile kayıkçı arasında bir çekişme başlamış, vakîa derhal saraydan duyulmuş, bütün saray mutfakları halkı: Hay meded! Derdimendin suçu yok idi.. Hak Taalâ hayat verdi!.. Affedilmek gerekir!” diye ayaklanmış, bunun üzerine kaatil aşçı tekrar Divanı Hümayuna götürülmüş, divanda yapılan tahkikatta mahkûm asılırken ipin ilmiği yerini bulmadığı, bunun da hile ile kasit eseri olduğu anlaşılarak kısasta israr edilmiş ve bu sefer boynu vurularak idam olunmuştu.