İstanbulun hâneberduşları külhâniler argosunda çeşitli mânalar da kullanılır: 1) Bir kimsenin alacağını zamanında vermemek; misâl: — Yarın gel!.. — Asma baba, akşama ekmek param yok... 2) Borcunu ödememek, misâl: — Bir papel ver, yarın öderim.. — Ulan ararsın!.. — Asmam vallahi... — Huyundur be.. 3) İşi, vazifeyi ihmal; misâl: — Baba, benim Ahmede yol vermişsin.. — Bir ay hatırın için tuttum, üç gün gelir, beş gün asar, benim işim asmağa gelmez... Talebe ağzında ayni mânada bir veya bir kaç gün evvelinden veya sabahleyin daha evde iken mektebe gitmemeğe karar vermek: — Yarın okulu asalım be.. Talebe argosunda mektep niyetiyle evden çıkıp yolda caymaya “kırmak”; mektep kapısından girdikten sonra kaçmağa da “tüymek” denilir.