1908 de Meşrutiyetin ilânından Cumhuriyet devrine kadar, askerî inzibat neferlerine, Büyükşehirde sadece kanun, inzibat zabitlerine kanun zabiti denilirdi, ki bu unvan, payıtahttan İmparatorluğun her tarafına yayılmıştır; sebebi de, inzibat nefer ve zabitlerinin, üniformalarının hemen yaka altına gelmek üzere ince bir zincir ile üzerinde “Kanun” kelimesi yazılı hilâl şeklinde sarı pirinçten bir plâka asmalarıdır. İkinci Abdülhamit devrinde ve 1908 den 1918 e kadar geçen devir içinde, bu arada bilhassa Birinci Cihan Harbi yıllarında kanun neferi olmak, İstanbulda bilhassa Galatanın hovardalık âleminde büyük bir imtiyaz sayılırdı. İkinci Abdülhamit devri sonlarındaki Galata tiyatrolarını ve buralardaki kantocu kızları tasvir eden Ahmed Rasim kanunları, şu mahşeri kalabalığın arasında görür: “Tutgun mu aradınız? Alın size bir gurup daha! Orkestranın kemancısından, mâbeyin hafiyelerinden, polis komiserlerinden, sokakta baş suyuna pilâv satanlardan, kumpanya aktörlerinden, şalcı İraniden, mektepli efendilerden, Tophane lülecilerinden, gözü açılmamış mirasyedilerden, Haddehane beylerinden, nişanları kollarında birinci ve ikinci sınıf tulumbacı reislerinden, Karagümrük, Edirnekapı, Balat, Sulumanastır, Samatya... kopuklarından, Boğaziçi dalyancılarından... Bahriye neferatından, Nizamiye...

1908 de Meşrutiyetin ilânından Cumhuriyet devrine kadar, askerî inzibat neferlerine, Büyükşehirde sadece kanun, inzibat zabitlerine kanun zabiti denilirdi, ki bu unvan, payıtahttan İmparatorluğun her tarafına yayılmıştır; sebebi de, inzibat nefer ve zabitlerinin, üniformalarının hemen yaka altına gelmek üzere ince bir zincir ile üzerinde “Kanun” kelimesi yazılı hilâl şeklinde sarı pirinçten bir plâka asmalarıdır. İkinci Abdülhamit devrinde ve 1908 den 1918 e kadar geçen devir içinde, bu arada bilhassa Birinci Cihan Harbi yıllarında kanun neferi olmak, İstanbulda bilhassa Galatanın hovardalık âleminde büyük bir imtiyaz sayılırdı. İkinci Abdülhamit devri sonlarındaki Galata tiyatrolarını ve buralardaki kantocu kızları tasvir eden Ahmed Rasim kanunları, şu mahşeri kalabalığın arasında görür: “Tutgun mu aradınız? Alın size bir gurup daha! Orkestranın kemancısından, mâbeyin hafiyelerinden, polis komiserlerinden, sokakta baş suyuna pilâv satanlardan, kumpanya aktörlerinden, şalcı İraniden, mektepli efendilerden, Tophane lülecilerinden, gözü açılmamış mirasyedilerden, Haddehane beylerinden, nişanları kollarında birinci ve ikinci sınıf tulumbacı reislerinden, Karagümrük, Edirnekapı, Balat, Sulumanastır, Samatya... kopuklarından, Boğaziçi dalyancılarından... Bahriye neferatından, Nizamiye çavuşlarından, askerî kanunlardan, Galata kaldırımları sâkinlerinden, kahveci çıraklarından, Karadeniz uşaklarından, mavunacı, kürekçi esnafından.. mürekkep bir güruhi enbûh!..” (Muharrir bu ya). Kanunlar, Büyükşehirde, yalnız ordu efradının inzibatını temin ile kalmaz, bilhassa, askerî mektepler talebesinin tatil günlerindeki tavır va hareketlerini de şiddet ve dikkatle takip ederlerdi. Bu mektepli gençlerin dolaşması yasak olan Galata ve civarında bir çocuğun veya delikanlının kanun tarafından yakalanması, en az bir muvakkat tard cezasına mal olurdu ve o çocuk veya genç, arkadaşları arasında bednam olurdu.