Geçen asır sonlarında Bayazıdda Tavukçular içinde küçük bir kitapçı dükkânı idi; Ahmed Rasim, gençlik hâtıraları arasında burasını şöyle tarif ve tasvir eder: “Kitapçı kocaman kafalı, esmer, benim gibi bodur, şişmanca Kirkor namında biri idi... Kirkor kütüphanesi ki, bilâhare Asır namını almıştı; burada da Abdülâziz Han devrini takib eden ilk senelerden sonra münteşir âsâr bulunurdu. Cüz cüz çıkan romanlara, Hazinei Evrak gibi mevkut mecmualara da muhakkak olarak tesadüf edilirdi. Bu kütüphaneden içeri girildi mi, solda ancak sahibinin sığabileceği kadar geniş tezgâhımsı bir masa vardı; kitapçı bu sıkışık yerde omuzlarından kesik bir vaziyet alırdı. Duvarlar göz göz idi. Biraz durdunuz mu, kapıdan bir kafa görünür: — “Cellâd” ın kaçıncısı çıktı? — Altıncısı! — Aldım. Der kaybolur, ardı sıra da ikinci bir kafa daha görünür: — Sende Dürûbu Emâl var mı? — Kimin? — Şinasinin! — Yoktur. O da çekilir, ücüncüsü zuhur eder: — Dünkü Vakit var mı? — Sarafim Efendi kıraathanesine bakınız... Cevabını alarak dönerdi”. (Muharrir, şair, edib) Ahmed Rasimi muharrirliğe teşvik edenlerin başında bu kitapçı Kirkor gelir (B.: Ahmed Rasim).