İkinci Abdülhamid devri sonlarının namlı muhabbet dellâllarından; Sermed Muhtar Alus İstanbul Ansiklopedisine verdiği notlarda şunları yazıyor: “Daima elinde upuzun bir âsa ile caddelerde dolaştığı için bu ad verilmiş. Şekil ve şemaili kelli felli bir Molla Efendi: Koskoca sarık, gür sakal, sırtında kabuk gibi softan cübbe. İstanbulun her semtinde, bilhassa Fatih taraflarında ona rastlanır. İçyüzünü bilmiyenler seğirtip elini öperler, hayır duasını almak isterler. Halbuki gizli kapaklı alış verişte bulunan ev tavukları hep onun elinin altında.. O zamanki zendostların dil peresengi “Müşkülünüz olursa Âsalı Mollaya başvurun” idi; Onikilerin adamıydı. Zanpara Paşaların, Beyefendilerin konaklarına sık sık devam eder, ikram, izzet görürdü. Âsalı Mollanın en fazla iş gördüğü devir 1875 - 1880 yılları arasındadır”. Sermed Muhtar, “Onikiler” adındaki romanında, bu Âsalı Mollayı mevzuun bir entrika kumkuması olarak kullanmıştır. Asâlı Molla (Resim: H. Çizer)