Şark tarih ananesine göre Peygamber Süleymanın vezirinin adı Âsaf ibni Berhiyâ’dır, kaynağı bu hatıra olarak “Âsaf” ismi, İslâm âleminde padişahları vezirlerine, bu arada Osmanlı devletinde de sadrâzamlara unvan olmuş, nispet edâtları, ekleri ile “Zâti Âsafî” ve “Zâti Âsâfâne” şekillerinde de kullanılmıştır; sadrâzam kapusuna, sarayına da “Bâbı Âsafî” denilmiştir. Kanunî Sultan Süleymanın sadrâzamlarından Lûtfi Paşa, sadrâzamlık makamının iş ve vecibelerini, sadrâzamlık şânına lâyık halleri tespit yolunda yazdığı bir risaleye “Âsafnâme” adını koymuştur. Lâle Devrinde Halicin ardında Alibey deresi üzerinde ve bu isimdeki köyün yanında sadrâzam Nevşehirli İbrahim Paşanın eğlence kasırları ve bahçeleri yapıldığından bu mamureye de “Âsafâbâd” ismi verilmişti. Divanlarda sadrâzamlar şanında yazılmış kasidelerde ve tarihlerde bu isim-i unvana sık sık rastlanır. Meselâ Nedîm, Nevşehirli İbrahim Paşayı medih yolunda yazdığı pek meşhur bir kasidesinde: Bu şehri Stanbul ki bî mislü bâhâ’dır Bir rengine yekpâre Acem Mülkü fedâdır Bir gevheri yekpâre iki bahr arasında Hurşîdi cihantâb ile tartılsa sezâdır Diyerek İstanbulun haşmetli bir tasviri ile başlar ve bu meşhur kasidesini şöylece bitirir: Ezcümle Nedîmâ kulun ey Âsafı zîşan Mustağraki lütfü keremü cûdü atâdır...