Geçen asır sonlarında harikulâde hüsn-ü anı ile şöhret bulmuş bir gençtir; bir gün kendine karşı iltifat ve muhabbette tahammül edilmez derecede ileri giden külhanî meşreb bir şâire Şehzâde Camii avlusunda dayak atmış. Büyükşehrin en kalabalık bir semtindeki bu dayak faslı da dillere destan olmuş, şâire de şu manzumeyi yazdırmıştı: Çâre cûyim yetiş ey derde devâ Ârif Bey Meded ey doktori ferhunde likaa Ârif Bey Sana dildâdeliğim suç mu ey rûhi revân Lûtfidib doğrusunu söyle bana Ârif Bey Haremi Cami-i Şehzâdede ettin pâmâl Darb-i destinle beni hande fezâ Ârif Bey Mektebi Tıbbiyei Mülkiyede dersleriniz Âşıka etme midir böyle ezâ Ârif Bey Nabizgir olmalıdır cümle hekimânı edîb Tesliyetdir biri de derde şifâ Ârif Bey Bibl. : Nebil Beyin şiir metrûkâtı.