Eyyubun Nişancımustafapaşa ve Cezerîkaasım Mahalleleri sınırını teşkil ederek Abdürrahmanşerefbey Caddesiyle Alacatekke Sokağı arasında uzanır. Abdürrahmanşerefbey Caddesi kavşağından yüründüğüne göre sağ köşede sokağa adını veren Arakiyyeci Mescidi, sol köşede boyalı eski ve tipik ve eşi hemen hiç kalmamış antika ahşap yapılardan biri olan Dayahatun muallimhanesi ve avlusunda, Yavuz Sultan Selimi bağrında büyütmüş olan bu kadının, Gülşirin hatunun kabri vardır; 1943 yılında, bu muallimhanenin Abdürrahmanşerefbey Caddesine açılmış bir ziyaret penceresi yanında, klâsik üslûbte küçük ve harikulâde güzel bir çeşme vardı; 1945-1946 yılları arasında binayı mesken olarak kullananlar tarafından bir tâmirde avlu duvarındaki güzel pencere kaldırılmış, yerine çirkin, arkasındaki güzel ahşap yapı ile tam bir tezaf teşkil eden bir beton parmaklık konulmuş, bu arada, ziyaret penceresi üzerinde kitabe duvara gömülerek muhafaza edilmişse de, bir sanat bediası olan o küçük çeşme yok edilmiştir. (B. : Abdürrahmanşerefbey Caddesi). Her ne suretle olursa olsun, tarihî eserlerin tapu senetlerini ceplerine koyanlar tarafından İstanbulun büyüklü küçüklü binlerce eserinin tâmir ve tecdit ve tadil yolu ile mahvedildiği bu misal ile de pek aydın fakat hazin bir hakikat olarak görülür. İki araba geçebilec...

Eyyubun Nişancımustafapaşa ve Cezerîkaasım Mahalleleri sınırını teşkil ederek Abdürrahmanşerefbey Caddesiyle Alacatekke Sokağı arasında uzanır. Abdürrahmanşerefbey Caddesi kavşağından yüründüğüne göre sağ köşede sokağa adını veren Arakiyyeci Mescidi, sol köşede boyalı eski ve tipik ve eşi hemen hiç kalmamış antika ahşap yapılardan biri olan Dayahatun muallimhanesi ve avlusunda, Yavuz Sultan Selimi bağrında büyütmüş olan bu kadının, Gülşirin hatunun kabri vardır; 1943 yılında, bu muallimhanenin Abdürrahmanşerefbey Caddesine açılmış bir ziyaret penceresi yanında, klâsik üslûbte küçük ve harikulâde güzel bir çeşme vardı; 1945-1946 yılları arasında binayı mesken olarak kullananlar tarafından bir tâmirde avlu duvarındaki güzel pencere kaldırılmış, yerine çirkin, arkasındaki güzel ahşap yapı ile tam bir tezaf teşkil eden bir beton parmaklık konulmuş, bu arada, ziyaret penceresi üzerinde kitabe duvara gömülerek muhafaza edilmişse de, bir sanat bediası olan o küçük çeşme yok edilmiştir. (B. : Abdürrahmanşerefbey Caddesi). Her ne suretle olursa olsun, tarihî eserlerin tapu senetlerini ceplerine koyanlar tarafından İstanbulun büyüklü küçüklü binlerce eserinin tâmir ve tecdit ve tadil yolu ile mahvedildiği bu misal ile de pek aydın fakat hazin bir hakikat olarak görülür. İki araba geçebilecek kadar geniş; kaba taş döşeli ve bozukça, iki kenarı boyunca hâli vakti yerinde ailelere mesken olan ahşap evler sıralanmış bir yol olan Arakiyyecicamii Sokağının kayda değer bir hususiyeti yoktu (1946).