Fatih kazasının Karagümrük nahiyesinin Kaariye Atikalipaşa Mahallesi sokaklarındandır; Fatih - Edirnekapı tramvay caddesinde (Fevzipaşa Caddesi) meyilli bir yokuş halinde inen Salmatomruk caddesi ile daha çok arsalıktan ibaret Ağızlık Sokağı arasındadır. Bu sokağın tuhaflığı şurada ki, hiç ev yok. Solda, yüzü Salmatomruk Caddesine bakan, ardında domates, patlıcan, soğan ekili bahçesi bulunan iki katlı rum evinin yan duvarından, sağ cenahı teşkil eden Panayia kilisesinin duvarlarına kadar uzanan takriben yirmi metrelik saha, inişli çıkışlı arsa halinde ve yabani otlarla örtülüdür. Kilise duvarının nihayetinde yalnız demir çubukları kalmış çan kulesi iskeleti, onun yanında yine kiliseye ait bir bina bulunuyor. Ekseri zaman bu arsalığın hemen önünde, direk dibinde İzzet Baba adında garib bir adam bulunur: Başında sarı sırması eskimiş bir orta mektep kasketi, kırçıl değirmi sakallı gözleri delikanlı gözü gibi parıl parıl, sırtına, içindeki siyah, dışındaki mavi üstüste iki caket giymiş, mavi caketinin mendil cebinde bir gözlük, ayağında asker pantolonlu, sağ eli daima âsâlı, beyaz yün çoraplı, yırtık pabuçlu yetmişlik bir derbederdir. Aslı Kemahın köylerinden olan İzzet Baba, semtin bir şöhretidir. Yoldan bir genç kız geçti mi derhal bir mâni atar: Eli elimde değil Mendili cebimde d...

Fatih kazasının Karagümrük nahiyesinin Kaariye Atikalipaşa Mahallesi sokaklarındandır; Fatih - Edirnekapı tramvay caddesinde (Fevzipaşa Caddesi) meyilli bir yokuş halinde inen Salmatomruk caddesi ile daha çok arsalıktan ibaret Ağızlık Sokağı arasındadır. Bu sokağın tuhaflığı şurada ki, hiç ev yok. Solda, yüzü Salmatomruk Caddesine bakan, ardında domates, patlıcan, soğan ekili bahçesi bulunan iki katlı rum evinin yan duvarından, sağ cenahı teşkil eden Panayia kilisesinin duvarlarına kadar uzanan takriben yirmi metrelik saha, inişli çıkışlı arsa halinde ve yabani otlarla örtülüdür. Kilise duvarının nihayetinde yalnız demir çubukları kalmış çan kulesi iskeleti, onun yanında yine kiliseye ait bir bina bulunuyor. Ekseri zaman bu arsalığın hemen önünde, direk dibinde İzzet Baba adında garib bir adam bulunur: Başında sarı sırması eskimiş bir orta mektep kasketi, kırçıl değirmi sakallı gözleri delikanlı gözü gibi parıl parıl, sırtına, içindeki siyah, dışındaki mavi üstüste iki caket giymiş, mavi caketinin mendil cebinde bir gözlük, ayağında asker pantolonlu, sağ eli daima âsâlı, beyaz yün çoraplı, yırtık pabuçlu yetmişlik bir derbederdir. Aslı Kemahın köylerinden olan İzzet Baba, semtin bir şöhretidir. Yoldan bir genç kız geçti mi derhal bir mâni atar: Eli elimde değil Mendili cebimde değil Sana bir lâf edeceğim Destur elimde değil. Semt kızları bunu bir uğur bilirler, dururlar, İzzet Babanın eline bir iki beşlik sıkıştırırlar, İzzet Baba derinden bir âh çeker ve dua yerine ikinci bir mâni söyler: Yârim der ki hem deliyim hem uslu Yürğeim yanıyor, ciğerim paslı Bir dilberden ayrıldım yaslıyım yaslı O zamanla ah beni ayırdı beni. Âraf sokağının mânili dilencisi, zengin bir hafızaya sahiptir, tereddütsüz, her yolcunun hal ve şanına göre bir şeyler söyliyebilir (Eyûl 1946). İsmail Ersevim