Eski halk masallarında bahtı aydın ve açık olanların koruyucu perîsi güzeller güzeli bir nevcivan, bahtı kara ve kapalı olanların da uyuyan bir arabtır. Kaynağı masal olarak, İstanbulun halk ağzında, türlü mihnet ve meşakkat içinde yaşayanların, felekzâdenin yüzü arada bir gülerse “Arab uyandı!...” denilir. Tâbir hâne berduşlar, külhâniler argosuna da girmiştir.