Aşağıdaki satırlar Kevork Pamukcuyanın İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği makaaleden alınmıştır: “İstanbulun Türkler tarafından fethini görmüş yegâne Ermeni tarihçisidir. 98 kıt’adan mürekkep bir İstanbul mersiyesinde Fetih hakkında şâyanı dikkat malûmat vermektedir. “Hayatı hakkında hemen hemen hiçbir bilgimiz yoktur. Ancak, eserinin son mısralarından kendisinin bir ruhanî olduğu (muhtemelen vartabed rütbesiyle), son defa üç ay İstanbulda kaldığı ve daha önce de İstanbulu ziyaret ettiği anlaşılıyor. “Eserinin lisanı eski ermenice olmasına rağmen sâdedir ve tek türkçe kelimelere de tesadüf edilmektedir. Metin ilk defa, Kerovpe Batkanyan tarafından 1884 de Moskovada tabedilen “Ermeni edebiyatı bakiyeleri” adlıeserinde neşrolunmuştur. Müteakiben 1895 de, Eçmiadzin katoğikosluğun o zamanki organı olan “Ararat” adlı mecmuada dercedilmiştir. Bilâhare 1914 de Dırtad Piskopos Balyan tarafından da Ermeni halk şairlerine ait bir eserde tekrar neşredilmiştir. Nihayet 1953 de, Fethin 500 üncü yıldönümü münasebetiyle, Toros Azatyan’ın “Astğapert” adlı dergisinde yeniden intişar etmiştir. Eserin fransızca tercümesi ise, Eugène Boré (1809 - 1878) tarafından 1833 de “Nouveau Journal Asiatique” adlı dergide “Elégie sur la Parise de Constantinople = İstanbulun zaptı üzerine mersiye” adı ile ne...

Aşağıdaki satırlar Kevork Pamukcuyanın İstanbul Ansiklopedisine tevdi ettiği makaaleden alınmıştır: “İstanbulun Türkler tarafından fethini görmüş yegâne Ermeni tarihçisidir. 98 kıt’adan mürekkep bir İstanbul mersiyesinde Fetih hakkında şâyanı dikkat malûmat vermektedir. “Hayatı hakkında hemen hemen hiçbir bilgimiz yoktur. Ancak, eserinin son mısralarından kendisinin bir ruhanî olduğu (muhtemelen vartabed rütbesiyle), son defa üç ay İstanbulda kaldığı ve daha önce de İstanbulu ziyaret ettiği anlaşılıyor. “Eserinin lisanı eski ermenice olmasına rağmen sâdedir ve tek türkçe kelimelere de tesadüf edilmektedir. Metin ilk defa, Kerovpe Batkanyan tarafından 1884 de Moskovada tabedilen “Ermeni edebiyatı bakiyeleri” adlıeserinde neşrolunmuştur. Müteakiben 1895 de, Eçmiadzin katoğikosluğun o zamanki organı olan “Ararat” adlı mecmuada dercedilmiştir. Bilâhare 1914 de Dırtad Piskopos Balyan tarafından da Ermeni halk şairlerine ait bir eserde tekrar neşredilmiştir. Nihayet 1953 de, Fethin 500 üncü yıldönümü münasebetiyle, Toros Azatyan’ın “Astğapert” adlı dergisinde yeniden intişar etmiştir. Eserin fransızca tercümesi ise, Eugène Boré (1809 - 1878) tarafından 1833 de “Nouveau Journal Asiatique” adlı dergide “Elégie sur la Parise de Constantinople = İstanbulun zaptı üzerine mersiye” adı ile neşredilmiştir. Elyazma bir nüshasının da Balat Ermeni Kilisesinde mevcut olduğu söylenmektedir. “Mersiye 1953 yılında mufassal notlar ilâve olunmak suretiyle tarafımızdan türkçeye çevrilmiştir”. Pamukcuyan tercümesinin bize tevdi edilen hulâsasından öğreniyoruz ki Engürülü Apraham, Büyükşehrin müslüman türkler tarafından fethi karşısında derin üzüntü duymuştur. “Bütün bu olup bitenlerin, Bizanslıların sefih hayatlarına karşı Allahın bir cezası” olduğunu kaydetmektedir. Şehrin sukutundan sonra da bizanslıların silâhlı mukavemet gösterdiklerini, bu yüzdendir ki çok kan döküldüğünü; İmparator Konstantinin de müdafaa hatlarında ölmeyüp gemi ile kaçtığını söyleyen bu manzum eserin türkçe tercümesinin neşri İstanbul Enstitüsünden beklenir. Bibl. : K. Pamukcuyan, Not.