Hâneberduş külhânîler argosunda “şık”, “süslü”; misal: “— Şıkırdımın apikosuna biterim!”, “— Ulan yine apikosun?.. — Üniversiteye gidiyorum abi!..”. (B. : Üniversite). Bu apikoluk, şıklık ve süslülük kendi aralarında tamamen hususî bir kıymet taşır; Apiko bir delikanlı: saçları üç ay berber eli görmemiştir, fakat daimâ taranır, pırıl pırıl briyantinlidir, gömlek yırtıktır, teni görünür, kıravat bağlar, yahut boynuna göz alıcı, meselâ kırmızı bir mendil dolayıp bağlar: sırtında ceketi, ayağında çorabı yoktur, partal kundurası daimî boyalı, ellerinde de eldiven vardır; yahut, eskiciden yırtıkstz yamasız, pantalonu ütülü bir kat esvab almıştır, yalın ayakla dolaştığı halde apikodur; kendi muhitlerinin dışında, şıklığın, zerâfetin, süsün has lûgat mânâsı ile temyizi görgü ve idrâklerinin kavrayacağı şey değildir.