Ressam ve klişeci; Mazhar Apa kilişe atölyesi sahibi; 1905 de Piriştine’de doğdu, İlmiyeye mensup olan babası Mehmed Rüşdi Efendi ile “Seksen beşler” diye maruf bir aileye mensup olan anası Gülşah hanım da aslen Piriştine’eli idiler; ki ana tarafının lâkabı, bu ailenin, eski muharebelerden birinde seksen beş erkeğini askere göndermiş olmasından kalmıştı. Kadılıklarda dolaşan Mehmed Rüşdi Efendi Balkan Harbi arifesinde ailesi ile beraber memleketinden ayrılmış, Çanakkale ve Antalyaya gitmiş, altı oğlunun en büyüğü olan Mazhar henüz on yaşında iken 1915 de Antalya kadılığında ölmüştür; Bursa Sultanisinde okuyan çocuk, bu vakitsiz ölüm karşısında, tahsiline zorlukla ancak birkaç sene daha devam edebilmiş, Sultaniyi dokuzuncu sınıfından terk ederek İstanbulda Sanayii Nefise mektebinin resim kısmına serbest talebe yazılmış, bir taraftan da, validesine ve küçük kardeşlerine bakmak için hattat Hâmidin yanına çırak - talebe olarak girmiştir. Bu ilk heveskâr yıllarındadır ki, devrin mecmualarından “Ayna” da birkaç karikatürü çıkmış, “Muhit” de de bazı küçük illüstrasyon işleriyle uğraşmıştır. Bu mecmua idarehane evine girip çıkması, klişeciliğe karşı bir merak uyandırmıştır. Alâeddin klişehanesinin kabartma kartvizit basmak için bir işçi aradığını bildiren bir ilânı üzerine bu müesseseye ...

Ressam ve klişeci; Mazhar Apa kilişe atölyesi sahibi; 1905 de Piriştine’de doğdu, İlmiyeye mensup olan babası Mehmed Rüşdi Efendi ile “Seksen beşler” diye maruf bir aileye mensup olan anası Gülşah hanım da aslen Piriştine’eli idiler; ki ana tarafının lâkabı, bu ailenin, eski muharebelerden birinde seksen beş erkeğini askere göndermiş olmasından kalmıştı. Kadılıklarda dolaşan Mehmed Rüşdi Efendi Balkan Harbi arifesinde ailesi ile beraber memleketinden ayrılmış, Çanakkale ve Antalyaya gitmiş, altı oğlunun en büyüğü olan Mazhar henüz on yaşında iken 1915 de Antalya kadılığında ölmüştür; Bursa Sultanisinde okuyan çocuk, bu vakitsiz ölüm karşısında, tahsiline zorlukla ancak birkaç sene daha devam edebilmiş, Sultaniyi dokuzuncu sınıfından terk ederek İstanbulda Sanayii Nefise mektebinin resim kısmına serbest talebe yazılmış, bir taraftan da, validesine ve küçük kardeşlerine bakmak için hattat Hâmidin yanına çırak - talebe olarak girmiştir. Bu ilk heveskâr yıllarındadır ki, devrin mecmualarından “Ayna” da birkaç karikatürü çıkmış, “Muhit” de de bazı küçük illüstrasyon işleriyle uğraşmıştır. Bu mecmua idarehane evine girip çıkması, klişeciliğe karşı bir merak uyandırmıştır. Alâeddin klişehanesinin kabartma kartvizit basmak için bir işçi aradığını bildiren bir ilânı üzerine bu müesseseye koşmuş ve kendisine feyizli bir istikbal temin edecek olan bir sanata böylece basit bir küçük işçi olarak atılmıştır. Çok geçmemiş, bu müessesenin renkli resimler mütehassısı olan Alman Max Müller, genç Mazharda büyük bir istidat görerek kabartma kısmından kendi yanına almıştır; ki devrimizin diğer bir şöhreti olan klişeci Kenan da bu yıllar içinde Max Müller’in yanında çıraklık ediyordu. Devlet Matbaasında yeni kurulan klişe atölyesi açılırken, ihtiyar bir sanatkâr olan klişe ustası Tevfik Efendi, bu yeni müessesede ilk eserini verebilmesi için, hem sanat ve hüner ve hem de ahlâkına güvendiği Mazhar Apa’yı Alâeddin müessesesinin gündeliğine nazaran çok üstün bir ücret olan ayda kırk beş lira ile yanına aldı (1925); ki burada renkli klişesini aldıkları ilk resim, bir nebat resmi olmuştur. Pek az sonra, Ulvî Bey tarafından Ankarada Hâkimiyeti Milliye gazetesi klişehanesine çağırıldı: Tevfik Ustayı yalnız bırakmak istemiyen, Ulvi Beyin de hatırını kırmaktan çekinen Mazhar Apa, olmıyacak bir şey imiş gibi ayda yüz elli lira ücret istedi ve Ulvi bey, hiç tereddüt etmeden bunu kabul ile mukavelenamesini imzalatıverdi. Ankarada 1929 a kadar dört yıl çalıştı; askerliğini de bu sırada ordu harita dairesinde yaptı. Burada 80X80 ebadındaki büyük makinede henüz hiçbir klişe çekilememiş, Atatürk çiftliğine ait paftalar üç aydanberi bekliyordu; nefer Mazhar, geldiğinin tezine, bu büyük makinede bu çiftlik paftalarının klişelerini çekti; ve bütün askerliği müddetince, bu dairenin en kıymetli ve faal bir siması oldu. 1929 da terhisi ile beraber İstanbula döndü; klişeciliği bırakarak afiş ressamlığı yaptı ve afiş kalıpları üzerinde çalıştı. Alâeddin matbaasının ofset işelerini yaptı. Bir ara sergicilik ve dekorasyon üzerinde çalıştı. 1937 de Matbuat Umum Müdürlüğünde halk tabloları müsabakasına girdi, ki kazanan resimlerden biri, “Ümmîlik ile mücadele” kendisinin idi. 1940, 1941, 1942 yıllarında Sümer Bank’ın İzmir Fuarı paviyonları müsabakalarını kazandı. Pulculuk üzerinde uğraştı. Ressam Süruri ve muharrir Rakım Çalapala ile müştereken bir posta pulları müsabakasına girdi: Dört pul yapılacaktı, mevzular Cumhuriyet devrinde nafıa, ziraat, sanayi ve maarif kalkınmaları idi. Yetmiş firmanın iştirâk ettiği bu müsabakada, üç ortaklar iki pulu kazandılar (Nafia kalkınması için kağnıdan trene, ziraat kalkınması için kara sapandan traktöre pulları) diğer iki pul için hiçbir eser muvaffak olamadı. Yine bu yıllar içindedir ki, Mazhar Apa, ofset baskısı üzerinde, memleket bünyesine göre yenilik yaptı, fotoğraf usulü ile renkli resimler bastı, ki bu usullü ilk defa, Tahsin Demirayın mecmualarında tatbik etmişti. Kendi adına nisbetle anılan klişe atölyesini 1941 de açtı; bu atölye Cağaloğlunda Tanin gazetesinin de bulunduğu tarihî binanın içinde idi. Her nevi klişe ile ofset baskı ve fotolito kalıpları yapılan ve harp yılları içinde kurulmuş olan bu müessese birçok güçlüklerle karşılaşmış, fakat harp sonrası için parlak ve istikbal vâdetmiş ve buradan “Apa Ofset Basmevi adındaki büyük müessese doğmuştur (B. : Apa Ofset Basımevi). 1927 de evlenmiş olan Mazhar Apa, bir erkek evlât sahibidir, ki 1959 da Ömer Apa müessesesinin idare mesuliyetini yüklenmiş bulunuyordu. Mazhar Apa “Atlas Yayın Evi” nin de üç ortağından biridir.