Geçen asır sonlarında Pangaltıda oturur bir Katolik papazıyla. Hayatının son yıllarında saçları omuzlarında, uzun boylu, iskelet denilecek kadar kuru bir adamdı. Yaz ve kış baş açık, yalın ayağına geçirdiği tahta bir sandal ile gezerdi. Sekiz on odalı evini, bir kimsesiz çocuklar yurdu yapmıştı; bu evin her odası da bir atölye halinde idi. Türk, Rum, Ermeni, Yahudi, Çingene, Müslüman, Hıristiyan ayırdetmeden evine yerleştirdiği çocukların tahsil ve terbiyesiyle uğraşır, ömrünü bu çocuklara vakfetmişti. Rahip Antuvan kendisi yağlı boya resim yapardı; keman çalardı. Bazı geceler, çocuklarına konserler verirdi; çocukların yurtta yaptıkları iskemle, masa, resim çerçevesi, yağlı boya tablo kopyaları gibi şeyleri götürüp satar, yurdun masrafları buradan çıkardı. Ve çok muhtemeldir ki, meçhul hayır sahiplerinden de yardım görürdü.. Adam ettiği çocukların mânevî babalarına para yardımında bulundukları söylenirdi. Rahip Antuvan şarkılar da bestelemiş, devrinin piyasa takımları tarafından çalınıp söylenirmiş. Sesine hayran olduğu müezzinlerin sabah ezanını dinlemek için uzak semtlere gittiğini görenler çok olmuştur. O semtlerde “Müslüman papas” diye tanındığı da rivayet edilir. Çok sağlam bir hafızaya sahipti. Hâtıralar, fıkralar, vakalar naklettikçe: “Çocuklar bunları bir yere kaydediniz,...

Geçen asır sonlarında Pangaltıda oturur bir Katolik papazıyla. Hayatının son yıllarında saçları omuzlarında, uzun boylu, iskelet denilecek kadar kuru bir adamdı. Yaz ve kış baş açık, yalın ayağına geçirdiği tahta bir sandal ile gezerdi. Sekiz on odalı evini, bir kimsesiz çocuklar yurdu yapmıştı; bu evin her odası da bir atölye halinde idi. Türk, Rum, Ermeni, Yahudi, Çingene, Müslüman, Hıristiyan ayırdetmeden evine yerleştirdiği çocukların tahsil ve terbiyesiyle uğraşır, ömrünü bu çocuklara vakfetmişti. Rahip Antuvan kendisi yağlı boya resim yapardı; keman çalardı. Bazı geceler, çocuklarına konserler verirdi; çocukların yurtta yaptıkları iskemle, masa, resim çerçevesi, yağlı boya tablo kopyaları gibi şeyleri götürüp satar, yurdun masrafları buradan çıkardı. Ve çok muhtemeldir ki, meçhul hayır sahiplerinden de yardım görürdü.. Adam ettiği çocukların mânevî babalarına para yardımında bulundukları söylenirdi. Rahip Antuvan şarkılar da bestelemiş, devrinin piyasa takımları tarafından çalınıp söylenirmiş. Sesine hayran olduğu müezzinlerin sabah ezanını dinlemek için uzak semtlere gittiğini görenler çok olmuştur. O semtlerde “Müslüman papas” diye tanındığı da rivayet edilir. Çok sağlam bir hafızaya sahipti. Hâtıralar, fıkralar, vakalar naklettikçe: “Çocuklar bunları bir yere kaydediniz, Antuvan papas gözünü yumunca bunları bilip anlatacak adam kalmıyacaktır!” derdi; pek yazıktır, bu hatıraları kendisi de dinliyenler de kalem diline vermemişlerdir. Rahip Antuvan 1890 - 1895 arasında 112 yaşında olarak öldü. Evdeki son çocuklar da bu ölümden çok az sonra dağılmışlardı. Eftim Lamboğlu