On sekizinci asır ortalarında Türk donanmasının en büyük ve güzel gemisi idi; güzel gemiye karşı alâka ve sevgisi ananevî hususiyetlerinden biri olmuş İstanbulluların da göz bebeği bir tekne idi; öylesine ki, denizciliğe ait hemen bütün merasiminde, Ankayı Bahrî Kalyonu, merasimi seyir ve temaşa etmek arzu ettiğinde, hükûmdara tahsis olunurdu. Vakanüvis Vasıf Efendi, Hicrî 1167 (M. 1753) vekayii arasında şu fıkrayı naklederler: “İki buçuk seneden beri tersanede yapılmakta olan üç ambarlı kalyonun inşaatı biter, O yıl Recebinin dördüncü perşembe günü denize indirilmesi kararlaştırıllır. Merasime iştirâk etmek arzusunu gösteren devrin padişahı Birinci Mahmuda tersane önünde demirlemiş bulunan Ankayı Bahrîde mükellef bir yer hazırlanır; tersanede sadırazama ve kapudan paşa tarafından merasimle karşılanan hükümdar, denize yeni indirilen üç ambarlı kalyona Nüveydi fütuh adını koyar.. Kurbanlar kesilip fukaraya sadakalar dağıtıldıktan sonra kapudan paşa ile tersane zâbitlerine hil’atlar giydirilir, tersane mimar başısı Salih Halife de oğulunun bir müderrisliğe tayin edilmesi için bir istida sunar ve arzusu yerine getirilir...”