On yedinci asrın seçkin bestekârlarından ve hâfızlarından; İstanbulda doğmuş, sarayda yetişmiş, çirağ edildikten sonra da Enderunu Hümâyunda yazı hocalığı yapmıştır. (H. 1095) 1683 de öldü. Hizmet zade Abdullah Efendi, bu kıymetli sanatkârın ölümüne şu güzel tarihi söylemiştir. Mârifetde müştehir hem hüsni hatda mûteber Yâni vâdisinde bir misli yok idi ol erin Micmeri merk içre mahv oldukda târihîn didim Bu dükkân içinde kalmadı nişanı Anberin güfteleri Şeyh Mısrî Niyazi’nin bir evic diğeri uşak iki güzel ilâhisi vardır. Nişancılığa kaydı hayat şartiyle tayin olunmuştu. Bibl. : Mustakimzâde, Tuhfei hattatin; S. N. Ergun, Türk Dini Musikisi; I.