Mâlûm madde, İstanbulun yaşlı kibar ve ricâli tarafından ve Osmanlı Sarayında kuvvei bahiyeyi takviye ve tezyid yolunda kullanılırdı, mâcunlara katılır, bâzan da hem bâhî hassası hem de güzel kokusu için kahve ile alınırdı. Anberli kahve için hususî fincanlar vardı, fincanın dibinde küçücük yarım kubbe şeklinde ve oymalı bir gümüş kapak bulunurdu, bu kapak bir anber topakcığının üstüne kapanır ve fincana kahve konulur, sıcak kahve ile eriyen anber hassası ile kokusunu kahveye verirdi. Tanınmış, antikacılardan Nureddin Rüşdi Büngül 1939 da neşrettiği «Eski Eserler Ansiklopedisinde şu malûmatı kaydediyor: «Anber mâcunu saf bal ile karıştırılarak yapılırdı. Arıların ifrâzatından Lâden denilen madde ile karıştrılarak da anber tesbihler, fincanlar, tabaklar, kâseler yaparlardı, anberi armut şeklinde dondururlar, mahfaza içine koyup koklarlar; eski paralardan mecidiye büyüklüğünde hurslar yapıp hususî yazı kalıpları ile üzerine gömme olarak «Şifâün li mâfüssudur » ibâresini yazarlar, nefes darlığına ilâç olarak yuttururlar veya suyunu içirtirlerdi. İşe yaramayan tozlarını kalem şeklinde dondurup mübârek gecelerde «micmer « denilen şamdanda yakarlardı. Anberden iyi bir tesbih elli liraya, otuzüçlüsü onbeş liraya, anberden yapılmış fincan ve tabaklar beşer liraya kadar sıtılırdı. Ham anb...

Mâlûm madde, İstanbulun yaşlı kibar ve ricâli tarafından ve Osmanlı Sarayında kuvvei bahiyeyi takviye ve tezyid yolunda kullanılırdı, mâcunlara katılır, bâzan da hem bâhî hassası hem de güzel kokusu için kahve ile alınırdı. Anberli kahve için hususî fincanlar vardı, fincanın dibinde küçücük yarım kubbe şeklinde ve oymalı bir gümüş kapak bulunurdu, bu kapak bir anber topakcığının üstüne kapanır ve fincana kahve konulur, sıcak kahve ile eriyen anber hassası ile kokusunu kahveye verirdi. Tanınmış, antikacılardan Nureddin Rüşdi Büngül 1939 da neşrettiği «Eski Eserler Ansiklopedisinde şu malûmatı kaydediyor: «Anber mâcunu saf bal ile karıştırılarak yapılırdı. Arıların ifrâzatından Lâden denilen madde ile karıştrılarak da anber tesbihler, fincanlar, tabaklar, kâseler yaparlardı, anberi armut şeklinde dondururlar, mahfaza içine koyup koklarlar; eski paralardan mecidiye büyüklüğünde hurslar yapıp hususî yazı kalıpları ile üzerine gömme olarak «Şifâün li mâfüssudur » ibâresini yazarlar, nefes darlığına ilâç olarak yuttururlar veya suyunu içirtirlerdi. İşe yaramayan tozlarını kalem şeklinde dondurup mübârek gecelerde «micmer « denilen şamdanda yakarlardı. Anberden iyi bir tesbih elli liraya, otuzüçlüsü onbeş liraya, anberden yapılmış fincan ve tabaklar beşer liraya kadar sıtılırdı. Ham anberin dirhemi üç altındı. Birinci Cihan Harbinden sonra tababette istimal edilmez olunca dirhemi yarım liraya kadar düştü. Anber tesbihler antikacılarda nâdir olarak görülmektedir. Yahudi antikacılar anber yağı ile yağlanmış âdi tesbihleri anber tesbih diye bazı safdil turistlere yuttururlar».