İstanbulun külhâni ayak takımı ve hâneberduşları argosunda: 1 — Emek ve zahmet çekmeksizin elde edilen şey, hak edilmeden kazanılan menfaat, para. Misal: «Anaforu kim sevmez ulan!..», «Herif anafordan yaşıyor..» 2 — Vazife ve salâhiyet sui istimali ile temin edilen menfaat. Misal: «O işin anaforu çoktur..», «Bir papel yevmiye, beş kâğıd da anafordan çıkarıyorum.» 3 — Çalmak, aşırmak. Misal: «Piçi dikiz et, anaforcudur..», «...... manavdan da bir portakal anaforladım». Kelime İstanbul argosuna Birinci Cihan Harbi içinde girmiştir. 1918 bozgunu yılında çıkan meşhur «Recebim» türküsü ile de edebiyatımıza geçmiştir: Gemilerde tâlim var Bahriyeli yârim var Hani berim Recebim.. Recebim, sarı lira vereceğim Gelmezsen anafora vereceğim... Ahmed Rasim çocukluk hâtıralarını topladığı «Falaka» adındaki eserinde, bir âmin alayında bahşiş aldığını anlatırken kendisine geçmez Mısır parası verildiği yazıyor, ve: «Anladınız ya... O yaşdaki anafor kazançlarda bile talihsizlik yakamı bırakmıyordu» diyor.