İkinci Abdülhamid’in son devrinde, yirmi sigara sarılabilecek bir paketi altmış para olan; ucuzluğundan ötürü, İstanbul halkının orta halli büyük ekseriyeti tarafından kullanılan bir tütündür. Fukara, halk, arabacı ve kayıkçı gibi ayak takımı umumiyetle kaçak tütün içerdi.