Türklerin pek sevdiği al renk, tarih boyunca İstanbul gençleri, esnaf civanları ve bilhassa kabadayılık âlemlerinde yeni yeni nam almağa başlayanlar arasında pek makbul olmuştur. Al çiçekli ve yahut kırmızı biber oyalı baş yemenileri, al kadife cepkenler, al barata ve kaftanlar, al mintanlar, al kuşaklar daima seve seve giyilmiştir. Enderunlu Fazıl, aşağıdaki şarkıyı böyle bir allı nevcivanın şanında yazmıştır: Ah o pâkîze edâ, âşıkı zârın cânı İki renk ile esir itti dili nâlânı Gâhice sarı, gehi al giyer kaftânı Bir altun sârısıdır bir tavşan kaanı Sarı giyme meded benzi solar âfâkın Sarılık illetine uğradı hep uşşaakın Döndü neylûfere hasret iden müştâkın Bize renk eyleme ey cânımızın çânânı Al giyse açulur virdi ruhi nemnâki Bütün al üstüne al ol vücûdi pâki Barata al, yüzü al, gaaret ider idrâki Kan ider gemzeleri, şivesi, hüsnü ânı.