Şirketi Hayriyenin ilk müdürü; aslı rumdur ve Sakız adalıdır; pek küçük yaşta iken köyleri korsanlar tarafından basılmış, babasını evlerinin kapsı önünde kesmişler, dağa kaçmak istiyen ve vechen pek dilber olan çocuğu da, diğer bazı güzel çocuklarla beraber yakalayıp götürmüşler, korsan elinden esirci eline geçmiş ve İstanbul Esirpazarından, Ağa Hüseyin Paşaya satılmış; on dokuzuncu asır başlarının en büyük şöhretlerinden biri olan Ağa Hüseyin Paşa tarafından da bir mânevî evlâd sevgisiyle büyütülmüş, hususî hocalar tutularak ciddî bir tahsil görmüş, kölelikten azâd edilerek efendisinin çiftliklerine kâhya tayin olunmuştur; sonra serbest ticaret hayatına atılmış, bu alandaki parlak zekâsı, iffet ve namusiyle hem servet, hem şöhret kazanmış, devletin mânevî kefâretini taşıyan Hayriye Tüccarları arasına girmiş; Kırım harbinin arifesine rastlıyan yıllarda Şirketi Hayriyeyi iltizam usuliyle işletmekte olan Resimci Mıgırdıç, işi başaramayıp «Ben batıyorum, geleri benim elimden alın!” diye Şirket hissedarlarına müracaatinde, o zaman otuz kişiden mürekkeb olan hissedarlar, içlerinden Ali Hilmi Efendiyi «büyük tüccardır, böyle işlere aklı erer” diye şirket müdürlüğüne getirmişler, o da dört kişilik bir meclisi idare kurarak hissedarlar adına faaliyete geçmiş ve lâğvı tarihine kadar devam...

Şirketi Hayriyenin ilk müdürü; aslı rumdur ve Sakız adalıdır; pek küçük yaşta iken köyleri korsanlar tarafından basılmış, babasını evlerinin kapsı önünde kesmişler, dağa kaçmak istiyen ve vechen pek dilber olan çocuğu da, diğer bazı güzel çocuklarla beraber yakalayıp götürmüşler, korsan elinden esirci eline geçmiş ve İstanbul Esirpazarından, Ağa Hüseyin Paşaya satılmış; on dokuzuncu asır başlarının en büyük şöhretlerinden biri olan Ağa Hüseyin Paşa tarafından da bir mânevî evlâd sevgisiyle büyütülmüş, hususî hocalar tutularak ciddî bir tahsil görmüş, kölelikten azâd edilerek efendisinin çiftliklerine kâhya tayin olunmuştur; sonra serbest ticaret hayatına atılmış, bu alandaki parlak zekâsı, iffet ve namusiyle hem servet, hem şöhret kazanmış, devletin mânevî kefâretini taşıyan Hayriye Tüccarları arasına girmiş; Kırım harbinin arifesine rastlıyan yıllarda Şirketi Hayriyeyi iltizam usuliyle işletmekte olan Resimci Mıgırdıç, işi başaramayıp «Ben batıyorum, geleri benim elimden alın!” diye Şirket hissedarlarına müracaatinde, o zaman otuz kişiden mürekkeb olan hissedarlar, içlerinden Ali Hilmi Efendiyi «büyük tüccardır, böyle işlere aklı erer” diye şirket müdürlüğüne getirmişler, o da dört kişilik bir meclisi idare kurarak hissedarlar adına faaliyete geçmiş ve lâğvı tarihine kadar devam edecek olan idarenin temelini atmıştır (B. : Şirketi Hayriye). Şirketi Hayriyeden (H. 1280) 1864 de ayrılan Ali Hilmi Efendinin bu tarihten sonraki hayatı hakkında bir kayda rastlanamadı.