On sekizinci asır başında namlı Celveti şeyhlerinden ve Üsküdarda Fenâyi tekkesi ve mescidinin bânisi; genç yaşında İstanbula gelmiş, Üsküdarlı Selâmi Ali Efendiye intasp etmiş, el aldıktan sonra Manisaya giderek yerleşmiş, orada bir cami ve tekke yaptırmış ve Şeyhkuyusu adiyle mâruf bir kuyu kazdırmış, Şeyhi Selâmi Efendi (H. 1004) 1692 de ölünce İstanbula gelerek Selâmi dergâhına postnişin olmuştu; fakat (H. 1126) 1714 de Fenâyi dergâhı ve mescidini yaptırarak kendisi bu tekkeye çekilmiş, Selâmi tekkesi post nişinliğini tarikatinden diğer bir zata bırakmıştı; ve burada otuz iki sene irşad ile meşgul olmuştu. (H. 1158) 1745 de öldü ve tekkesinin avlusuna gömüldü, Müridlerinden Kilisli Hüseyin Efendi şeyhine şu ölüm tarihini yazarak türbesine bir levha halinde asmıştı: Mürşidi Kâmil Fenâyi Seyh Ali Celvetî Sâliki râhi hakikat pişvâyi hâsü âm Bu cihanı fâninin nakşine mail olmayub Zikri Hak ile güzer eylerdi vakti subhü şâm Mâsivaden uzlet ile terki ülfet eyleyüb Virmiş idi zâtine zibü salâhile nizâm. Bezmi kesretten çeküb el olmuş idi münzevi Sırrı «mûtû» ile âmil idi vahdetde müdâm Sarf idüb envai mebrurate ömrin rûzü şeb Nakdi vaktin itmedi tazyi’ bulunca ihtitâm Gûşine geldikde emri ircii cânın virüb Âlemi kudsi hâzire oldu makziyül merâm Cümle taatı olub dergâhı izzetd...

On sekizinci asır başında namlı Celveti şeyhlerinden ve Üsküdarda Fenâyi tekkesi ve mescidinin bânisi; genç yaşında İstanbula gelmiş, Üsküdarlı Selâmi Ali Efendiye intasp etmiş, el aldıktan sonra Manisaya giderek yerleşmiş, orada bir cami ve tekke yaptırmış ve Şeyhkuyusu adiyle mâruf bir kuyu kazdırmış, Şeyhi Selâmi Efendi (H. 1004) 1692 de ölünce İstanbula gelerek Selâmi dergâhına postnişin olmuştu; fakat (H. 1126) 1714 de Fenâyi dergâhı ve mescidini yaptırarak kendisi bu tekkeye çekilmiş, Selâmi tekkesi post nişinliğini tarikatinden diğer bir zata bırakmıştı; ve burada otuz iki sene irşad ile meşgul olmuştu. (H. 1158) 1745 de öldü ve tekkesinin avlusuna gömüldü, Müridlerinden Kilisli Hüseyin Efendi şeyhine şu ölüm tarihini yazarak türbesine bir levha halinde asmıştı: Mürşidi Kâmil Fenâyi Seyh Ali Celvetî Sâliki râhi hakikat pişvâyi hâsü âm Bu cihanı fâninin nakşine mail olmayub Zikri Hak ile güzer eylerdi vakti subhü şâm Mâsivaden uzlet ile terki ülfet eyleyüb Virmiş idi zâtine zibü salâhile nizâm. Bezmi kesretten çeküb el olmuş idi münzevi Sırrı «mûtû» ile âmil idi vahdetde müdâm Sarf idüb envai mebrurate ömrin rûzü şeb Nakdi vaktin itmedi tazyi’ bulunca ihtitâm Gûşine geldikde emri ircii cânın virüb Âlemi kudsi hâzire oldu makziyül merâm Cümle taatı olub dergâhı izzetde kabül Hâbgâhın eyliye Hak ravzai dârüsselâm Gaybden Hatif idüb tebşiri tarihin didi «Kıldı Esseyd Fenâyî dâri firdevsi makam» Kütahyalı Ali Efendinin «Fenâyi” mahlâsiyle çok güzel şiir ve ilâhileri vardır. (H. 1123) 1711 de Baltacı Mehmed Paşanın Prut muharebesinde bulunmuş, muharebede aldığı bir Rus bayrağı, türbesinde baş tarafına rastlıyan duvara asılmış, bu harpte kendi bayrağı da sandukasının üstüne serilmişti.