İstanbul civarının en namlı köylerinden; Halicin gerisinde Alibey deresi vâdisinde bu dereye dökülen Keçe suyu üstündedir; Eyyuba 4,5 kilometre kadar mesafede olup, Eyyubda Alibey köyüne gitmek için araba bulmak her zaman mümkündür. Evliya Çelebi on yedinci asır ortasında kırk evli bir köy olarak kaydediyor ve «yetmiş seksen kadar çınar ağaçlariyle müzeyyen gün görmez bir teferrücgâhtır» diyor. Bugün bu çınar ormancığından perakende üç beş ağaç kalmıştır; ki, bir tanesinin içinin kovuğunda vaktiyle bir kır kahvesi varmış. Alibey köyünün lâtif bir mesire olarak imarından çok evvel, burada dördüncü Mehmed, küçük fakat gayet güzel bir av kasrı yaptırmıştı; fakat bu hükümdarın kanlı bir askerî ihtilâl ile tahttan indirilmesinden sonra bu kasır uzun zaman metrûk kalarak harap olmuş; dördüncü Mehmedin oğlu üçüncü Ahmed devrinde Alibey köyü tekrar, fakat bu sefer bir zevk ve safâ yeri olarak şenlenmişti. Hicrî 1133 de (M. 1721) köyün arkasındaki çınarların altı tanzim edilmiş, üç büyük havuz yapılmış, mermer kanallar, oluklardan sular aktılıp kasır, fevkalâde bir surette yeniden yaptırılmış ve bu mesireye «Husrevâbâd» adı verilmişti (B. : Husrevâbâd) ki, Kâğıthanedeki Saadâbâd mesiresi buradan bir yıl sonra kurulmuştur. 1730 ihtilâlinde Husrevâbâd tahrip edilen mamurelerden biri oldu ve...

İstanbul civarının en namlı köylerinden; Halicin gerisinde Alibey deresi vâdisinde bu dereye dökülen Keçe suyu üstündedir; Eyyuba 4,5 kilometre kadar mesafede olup, Eyyubda Alibey köyüne gitmek için araba bulmak her zaman mümkündür. Evliya Çelebi on yedinci asır ortasında kırk evli bir köy olarak kaydediyor ve «yetmiş seksen kadar çınar ağaçlariyle müzeyyen gün görmez bir teferrücgâhtır» diyor. Bugün bu çınar ormancığından perakende üç beş ağaç kalmıştır; ki, bir tanesinin içinin kovuğunda vaktiyle bir kır kahvesi varmış. Alibey köyünün lâtif bir mesire olarak imarından çok evvel, burada dördüncü Mehmed, küçük fakat gayet güzel bir av kasrı yaptırmıştı; fakat bu hükümdarın kanlı bir askerî ihtilâl ile tahttan indirilmesinden sonra bu kasır uzun zaman metrûk kalarak harap olmuş; dördüncü Mehmedin oğlu üçüncü Ahmed devrinde Alibey köyü tekrar, fakat bu sefer bir zevk ve safâ yeri olarak şenlenmişti. Hicrî 1133 de (M. 1721) köyün arkasındaki çınarların altı tanzim edilmiş, üç büyük havuz yapılmış, mermer kanallar, oluklardan sular aktılıp kasır, fevkalâde bir surette yeniden yaptırılmış ve bu mesireye «Husrevâbâd» adı verilmişti (B. : Husrevâbâd) ki, Kâğıthanedeki Saadâbâd mesiresi buradan bir yıl sonra kurulmuştur. 1730 ihtilâlinde Husrevâbâd tahrip edilen mamurelerden biri oldu ve bir daha ihya edilmedi; bugün, havuzların taş yığınından ibaret enkazı müstesna Husrevâbâddan hiçbir şey kalmamıştır. Aşağıdaki notlar 1946 yılında tesbit edildi: Alibey köyü, hududu içinde bulunan Çobançeşme ve Kemiklidere taraflarındaki yapılarla beraber 180 evdir. Son sayıma göre nüfusu 901 kişidir. Bir mescidi, beş sınıflı gayet güzel bir ilkokulu, bir fırını, bir mezbahası, iki kasabı, ikisi büyük ikisi küçük dört bakkalı, üç kahvehanesi bir tane de gayet güzel spor sahası vardır. Köy Nafia Vekillerinden Ali Çetinkayanın himmetiyle elektrikle aydınlatılmıştır. Köyün asıl yerlisi sekiz, on hâne kadardır; geri kalan halkının büyük bir kısmı 93 bozgunu Rumeli muhacirleriyle Rumeliden bu tarihten sonra hicret etmiş ailelerdir. Köylünün bir kısmı Silâhdarağa elektrik fabrikasında amele, bir kısmı da esnaftır. Sebze bahçeleri, bostanları zengindir; kışın günde 350 - 400 kilo inek ve manda sütü satar; yazın sağmal koyun ve keçilerin mahsulü de binerek İstanbula günlük süt sevkiyatı 700-800 kiloyu bulur; süt sevkiyatının bir kısmı araba ile, bir kısmı da her akşam, Alibey deresine giren süt kayıklariyle yapılır. Köyün şöhretlerinden biri de mısırdır; yazın, bilhassa Kâğıthane dönüşü, köyün arkasındaki Keçe suyu boyunda Çırçırçeşmesi mesiresine ve Çoban çeşmesine pek çok gelen olur (B. : Alibey köyü Çırçır çeşmesi, Çoban Çeşmesi). Alibey köyü ilkokulunda yakın zamanlara kadar şehir ilkokulları programı takip edilirdi; köy çocukları Eyyub ortaokuluna devam imkânını bulurlar, içlerinde okuma istidat ve hevesi olanlar yüksek tahsil görürlerdi. Türk ordusunun kıymetlerinden kurmay kartoğraf general Ömer Kadri Alibey köylüdür ve köyünün ilkokulundan yetişmiştir; yine ayni okuldan yetişmiş çocuklardan üç yüzbaşı vardır. Son yıllarda Alibey köyü okuluna köy enstitüsü mezunu eğitmenler tayin edilmiş ve okulda köy ilkokulu programı takip edilmiye başlanmıştır, bu suretle İstanbul gibi bir büyük şehrin yanı başında bulunan bu köyün çocukları ortaokulu takip edebilecek seviyeyi kaybetmişlerdir. Bu satırların yazıldığı sırada köylü, can ve gönülden, mekteplerinde şehir ilkokulu programının tatbikini dilemekte idi (Ocak 1946). Bibl. : REK ve Muzaffer Esen, Gezi Notu. Alibeyköyü ve civarı (Harita: M. Eşref Bey paftasından) Eyyubda Karyağdı Bayırından Halicin görünüşü ve İstanbul panoraması (Resim : H. Bartlett) Ayasofyada mermer küp ve genç hâfız (Warwick Goble’nin suluboya resminden S. Bozcalı eli ile)