Kırk, kırk beş yıl kadar evvel Moda ve Kalamış taraflarının büyük şöhret sahibi ayyaş ve kalender bir sandalcısıydı. O zamanlar kırk beş elli yaşlarında, yüzü mihnetle buruşmuş, kısa boylu, kır saçlı bir adamdı. Gençliğinde yıllarca askerlik etmiş, çavuş olmuş, İmparatorluğun hemen her tarafını gezmiş dolaşmış, tezkere alınca İstanbulda yerleşip sandalcığa başlamış.. Kalamışta Belvü otelinin Fenar tarafındaki duvarı dibinde bir fıçı içinde yaşardı. Eşyası bir küçük sandık, birkaç tabak ve bir rakı binliğiydi. Ayık olduğunu gören olmamıştı, fakat bu kalender ayyaş, tertemiz bir kalbe, daima güler bir yüze ve tatlı bir dile ahipti. Moda, Kalamış ve Fener halkının, kadın, erkek, çocuk herkesin sevgisini kazanmıştı. Herkesle senli benli konuşur, etrafına toplanan semt çocuklarına askerlik hatıralarını, gördüğü memleketleri anlatır, kendisinin çok mahir olduğu balıkçılığın inceliklerini öğretirdi. Kışın palto ve fanilâ giymez, kar ve don müstesna, hemen daima yalın ayak dolaşırdı. İçinde barındığı fıçısında, zengin ahbaplarının hediyesi bir yatağı vardı. Fıçının iki penceresinden biri sokağa, biri de gökyüzüne açılmıştı. Bir gece birdenbire patlıyan bir lodos fırtınası, Diyojen Ali Beyin fıçısını, kalender sahibi ile beraber yerinden sökerek almıştı, bütün Kalamış ayaklanmış, dört, be...

Kırk, kırk beş yıl kadar evvel Moda ve Kalamış taraflarının büyük şöhret sahibi ayyaş ve kalender bir sandalcısıydı. O zamanlar kırk beş elli yaşlarında, yüzü mihnetle buruşmuş, kısa boylu, kır saçlı bir adamdı. Gençliğinde yıllarca askerlik etmiş, çavuş olmuş, İmparatorluğun hemen her tarafını gezmiş dolaşmış, tezkere alınca İstanbulda yerleşip sandalcığa başlamış.. Kalamışta Belvü otelinin Fenar tarafındaki duvarı dibinde bir fıçı içinde yaşardı. Eşyası bir küçük sandık, birkaç tabak ve bir rakı binliğiydi. Ayık olduğunu gören olmamıştı, fakat bu kalender ayyaş, tertemiz bir kalbe, daima güler bir yüze ve tatlı bir dile ahipti. Moda, Kalamış ve Fener halkının, kadın, erkek, çocuk herkesin sevgisini kazanmıştı. Herkesle senli benli konuşur, etrafına toplanan semt çocuklarına askerlik hatıralarını, gördüğü memleketleri anlatır, kendisinin çok mahir olduğu balıkçılığın inceliklerini öğretirdi. Kışın palto ve fanilâ giymez, kar ve don müstesna, hemen daima yalın ayak dolaşırdı. İçinde barındığı fıçısında, zengin ahbaplarının hediyesi bir yatağı vardı. Fıçının iki penceresinden biri sokağa, biri de gökyüzüne açılmıştı. Bir gece birdenbire patlıyan bir lodos fırtınası, Diyojen Ali Beyin fıçısını, kalender sahibi ile beraber yerinden sökerek almıştı, bütün Kalamış ayaklanmış, dört, beş genç ve cesur kayıkçı, kendi hayatlarını tehlikeye atarak kalender ayyaşın fıçısını kudurmuş dalgaların pençesinden kurtarmışlardı; Ali Bey ise derin uykusundan, fıçısının etrafına toplanan alkın gürültüsü ile uyanmış, tepeden tırnağa kadar sular süzülerek dışarı fırlamış: — Ne oluyor çocuklar!? Bir kaza mı oldu.. koşalım.. kurtaralım!.. diye bağırmıştı. Bundan sonra, her lodos fırtınasında ilk hatırlanan Diyojen Ali Bey olmuştu. Koca ayyaşın ölüm tarihi tesbit edilememiştir.