On altıncı asır ulemasından, seçkin bir muharrir ve hattat, «Kelile ve Dimne» mütercimi; aslı İstanbulludur, gençliğinde Abdülvâsi Efendi adında bir kadının hizmetinde bulunduğundan akranı arasında «Vasî Alisi» lâkabı ile tanınmıştı. Yazıyı asrının üstatlarından Şükrullah Halifeden öğrenmişti. Peçevili İbrahim Efendi şöyle bir fıkra nakleder: «Ali Çelebi Beydebânın Kelile ve Dimne’sini «Hümayunname» adı ile terceme ettiğinde Kanunî Sultan Süleyman ile devrin Sadrâzamı Lûtfi Paşaya takdim edilmek üzere iki nüsha olarak yazdırmış ve ikindi divanında paşanın huzuruna çıkıp «Serâpâ padişahlara lâzım ibret ve nasihatler» olan bu kıymetli eserin tercemesine yirmi yıl emek sarfettiğini söyliyerek nüshaları vermiş; Lûtfi Paşa kendisi müellif ve musannif geçinir ve ilim ve fazilet dâvası güder vüzeradan olduğu halde Ali Çelebiye iltifat etmemiş, nüshaları eline bile almamış: — Yazık.. yazık.. bu kadar zaman harcamışsın.. Bu iki cildin yerine bir meselei şer’iye kaleme alsaydın daha iyi ederdin! diye çıkışmış... Biçare Ali Çelebi divanda mağmum ve hatırı perişan ne yapacağını şaşırmış... Paşa âlimin gönlünü tamir için içoğlanlarından birine: — Şu kitabı al, Kapıağasına götür, Cenabı Saltanata iblâğ etsin! demiş, diğer nüshayı da kabul makamında yanında alıkoymuş, Ali Çelebi gittikten soınr...

On altıncı asır ulemasından, seçkin bir muharrir ve hattat, «Kelile ve Dimne» mütercimi; aslı İstanbulludur, gençliğinde Abdülvâsi Efendi adında bir kadının hizmetinde bulunduğundan akranı arasında «Vasî Alisi» lâkabı ile tanınmıştı. Yazıyı asrının üstatlarından Şükrullah Halifeden öğrenmişti. Peçevili İbrahim Efendi şöyle bir fıkra nakleder: «Ali Çelebi Beydebânın Kelile ve Dimne’sini «Hümayunname» adı ile terceme ettiğinde Kanunî Sultan Süleyman ile devrin Sadrâzamı Lûtfi Paşaya takdim edilmek üzere iki nüsha olarak yazdırmış ve ikindi divanında paşanın huzuruna çıkıp «Serâpâ padişahlara lâzım ibret ve nasihatler» olan bu kıymetli eserin tercemesine yirmi yıl emek sarfettiğini söyliyerek nüshaları vermiş; Lûtfi Paşa kendisi müellif ve musannif geçinir ve ilim ve fazilet dâvası güder vüzeradan olduğu halde Ali Çelebiye iltifat etmemiş, nüshaları eline bile almamış: — Yazık.. yazık.. bu kadar zaman harcamışsın.. Bu iki cildin yerine bir meselei şer’iye kaleme alsaydın daha iyi ederdin! diye çıkışmış... Biçare Ali Çelebi divanda mağmum ve hatırı perişan ne yapacağını şaşırmış... Paşa âlimin gönlünü tamir için içoğlanlarından birine: — Şu kitabı al, Kapıağasına götür, Cenabı Saltanata iblâğ etsin! demiş, diğer nüshayı da kabul makamında yanında alıkoymuş, Ali Çelebi gittikten soınra da nedimelerinden Sekban Ali Çavuşa hediye etmiş, ondan da huzurdan çıkar çıkmaz, Defteremini olup o gün divanda bulunan Ramazanzade Mehmed Bey elli altına satın almış. Kanunî Süleymana gelince, sunulan tercemeyi o gece dikkatle gözden geçirmiş, fevkalâde beğenmiş ve ertesi sabah beyaz üzerine bir hattı hümâyun ile Ali Çelebiyi Bursa kadılığına tayin etmiş; vezir: — Padişahım, kûşei inzivâda bu kadar fukarayı müderrisin var, Bursayı onlardan birine inayet buyurun, merkume bir başka mansıb bulalım! diyecek olmuş ise de Sultan Süleyman ihsanından dönmemiş: — O mollanın faziletini sen bilmezsin, ben bilirim! cevabını vermiş. Ali Çelebi Bursa kadılığında öldü.