İkinci Abdülhamidin son yıllariyle Meşrutiyet devrinde Üsküdarın ayak takımı kabadayılarından; tabutçular içi kahvehanesinin şöhretlerinden idi; sarışın, iri yapılı, gözü pek, hiçbir şeyden yılmazdı, omuzdaşlarına sadakati meşhurdu. Belinde beyaz kuşağı, elinde kiraz ağızlığı eksik olmaz, bir çıkmaz işe giderken ceketinin en alt düğmesini ilikler, kurnaz, «kül yutmaz» bir adamdı. Bibl. : Vâsıf Hoca, Not.