Son yarım asır içinde İstanbul sebze ve meyva ticaretinin en namlı kabzımallarından; pek mütevazı şartlar içinde işe başlamış, çalışkanlığı ile büyük servet sahibi olmuş, bekâr, hovardalığı, cömertliği dillere destan olmuş bir adamdı. Fakirlik zamanındaki kılık ve kıyafetini asla deiştirmemişti; yanında çalışanlara para kazandıramktan zevk duyardı; tayfasına karşı daima tatlı dil ile hitap eder, ramazan bayramlarında birer kat esvap yapar, sergilerine Hacı Bekir şekerleri alıp uğrayan her müşteriye ikram ederdi. Bütün cömertliğine rağmen, tatmin edemediği küçük kardeşi Mehmed, para yüzünden, biri sokakta bıçakla, diğeri yazıhanesinde tabanca ile ağasına iki defa suikastte bulunmuş, her iki tecavüzü de cesaretiyle önliyen Limoncu Ali, nihayet bir cinayet suçu ile mahkûm olan Mehmede, kendisini hapishanede refah içinde yaşatacak yardımlarda bulunmuştu. Genç denilecek yaşta ölen Limoncu Ali, bütün servetini Mehmede bırakmış, o da, kısa bir zaman içinde elinden çıkarıp eski haline dönmüş, şunun bunun yanında çalışmağa başlamıştır. Servet