İstanbulun, kendine mahsus seyyar satıcılarındandır ki, son asırlarda hemen tamamen yok olmuşlardır. Balmumunu bal ile ezerek macun kıvamına getirdikten sonra kumru ve güvercin yahut içine biraz yeşil boya katarak tutukuşu yaparlar, cami avlularında kurulan Ramazan sergilerinde, bilhassa bayram yerlerinde, çocuklara «Aliciğim!.. Balçık!..» diye satarlardı. Evliya Çelebi, kendilerine yukarıdaki ismi verdiği bu esnafı 100 nefer olarak göstermektedir. Bibl. : Evliya Çelebi, I.