İkinci Abdülhamidin son devrinde Üsküdarın okur yazar kabadayılarından; o zamanlar pek meşhur olan Selimiyede Çiçekçi kahvesinin gedikli müşterilerinden idi; esasen semt halkından idi; Üsküdarlı halk şairi Vâsıf Hoca, İstanbul Ansiklopedisine verdiği notlarda Alâeddin Beyden şöylece bahsediyor: Selimiye mahallesinin Namazgâh caddesinde ismini derhatır edemediğim Esvabcıbaşının oğlu ve Cemil Pehlivanın arkadaşlarındandı (B.: Cemil Pehlivan). Gerçi Cemil Bey kadar cesur değildise de boylu boslu, Cemil Bey renginde, yolda ve oturduğu yerde bazan kıvırcık bıyıklarını burar, hafif hafif konuşur, bir söyler, beş dinler, hoş meşreb, akşamcılığını kimseye sezdirmez, - varlıkla beraber sehavetin galebesinden - kahve parasına herkesten evvel davranır, en sıcak havalarda bile pardesüyü sırtından atmaz, en güneşte bile şemsiye açmaz, lâkin elinde gezdirirdi. Bazan Selimiyede Kömürcü İsmaile, bazan da Harmanlıkta Şerif Ağayı ziyarete giderdi. Cemil Bey menfasında iken Şeyhlili Mustafa (Kartal kazasında bir köylüdür), Alâeddin Beye zülfi yâre dokunacak bir söz söylemiş, o da: — Mustafa! Cemil burada olsa bu sözü sarfedemezdin ya? demiş. Mustafa: — Elbette! deyince, içini bir çekmiş: — Keramet Cemilde imiş! demiş. Türkiyemizin dörtte birini gezdim, kendi ölçümce bu Alâeddin Bey kadar yakışıklı ...

İkinci Abdülhamidin son devrinde Üsküdarın okur yazar kabadayılarından; o zamanlar pek meşhur olan Selimiyede Çiçekçi kahvesinin gedikli müşterilerinden idi; esasen semt halkından idi; Üsküdarlı halk şairi Vâsıf Hoca, İstanbul Ansiklopedisine verdiği notlarda Alâeddin Beyden şöylece bahsediyor: Selimiye mahallesinin Namazgâh caddesinde ismini derhatır edemediğim Esvabcıbaşının oğlu ve Cemil Pehlivanın arkadaşlarındandı (B.: Cemil Pehlivan). Gerçi Cemil Bey kadar cesur değildise de boylu boslu, Cemil Bey renginde, yolda ve oturduğu yerde bazan kıvırcık bıyıklarını burar, hafif hafif konuşur, bir söyler, beş dinler, hoş meşreb, akşamcılığını kimseye sezdirmez, - varlıkla beraber sehavetin galebesinden - kahve parasına herkesten evvel davranır, en sıcak havalarda bile pardesüyü sırtından atmaz, en güneşte bile şemsiye açmaz, lâkin elinde gezdirirdi. Bazan Selimiyede Kömürcü İsmaile, bazan da Harmanlıkta Şerif Ağayı ziyarete giderdi. Cemil Bey menfasında iken Şeyhlili Mustafa (Kartal kazasında bir köylüdür), Alâeddin Beye zülfi yâre dokunacak bir söz söylemiş, o da: — Mustafa! Cemil burada olsa bu sözü sarfedemezdin ya? demiş. Mustafa: — Elbette! deyince, içini bir çekmiş: — Keramet Cemilde imiş! demiş. Türkiyemizin dörtte birini gezdim, kendi ölçümce bu Alâeddin Bey kadar yakışıklı bir kimse görmedim.”