1920 de İstanbul’da doğdu, Ahmed Kemal Akünal’ın oğludur, babası gibi bütün tahsil kademelerini, Yedek Subay Okulunu “birinci olarak” bitirdi. 1958 de İstanbul Barosu avukatlarından bulunmakta idi. Küçük yaşta şiir zevk ve terbiyesini babasından aldı, 1943 - 1944 yıllarında “Yirmi yılın şiiri ve şairleri”,, “Türk Edebiyatında Aşk Şiirleri” adlı eserleri ve bir arkadaşı ile de “Türk Edebiyatında Hiciv ve Mizah Şiirleri” antolojisini neşretti. Sanattaki titizliği ve şiir zevki mecmualarda yayımlanmış yüzlerce şiirini kitap haline getirmeği geciktirmektedir. Dündar Akünal aruzu tarihiepik mevzularda kullanmaktadır. Aşağıdaki beyitler 32 mısralık “İstanbul’a Girerken” şiirinden alınmıştır. Rüzgâr gibi bir hızla atıldıkdı Bizans’a, Her yer bizi söyler beş asır arda uzansa!.. İstanbul’u baştanbaşa dövdükçe sadâmız “Türküm”.. diye şakrardı “Zafer” adlı şirin kız!. Estikçe ufuktan zaferin meltemi yer yer, “Göz bizle beraber”.. diye gürlerdi yiğitler!. İstanbul’u baştanbaşa zaptetmede ordu, Bir ordu ki ardında devirler sürüyordu!. Orhan Seyfi Orhan Çınaraltı’nda “Sahici Yeni Nesil” başlığı altında şunları yazmaktadır: “Aruz veznini Yahya Kemal’den sonra en iyi kullanan biri hissini veriyordu... Masal kadar güzel, şerefli bir tarihin erkek sesini duyuran bu epik şiirleri ondokuz yaşı...

1920 de İstanbul’da doğdu, Ahmed Kemal Akünal’ın oğludur, babası gibi bütün tahsil kademelerini, Yedek Subay Okulunu “birinci olarak” bitirdi. 1958 de İstanbul Barosu avukatlarından bulunmakta idi. Küçük yaşta şiir zevk ve terbiyesini babasından aldı, 1943 - 1944 yıllarında “Yirmi yılın şiiri ve şairleri”,, “Türk Edebiyatında Aşk Şiirleri” adlı eserleri ve bir arkadaşı ile de “Türk Edebiyatında Hiciv ve Mizah Şiirleri” antolojisini neşretti. Sanattaki titizliği ve şiir zevki mecmualarda yayımlanmış yüzlerce şiirini kitap haline getirmeği geciktirmektedir. Dündar Akünal aruzu tarihiepik mevzularda kullanmaktadır. Aşağıdaki beyitler 32 mısralık “İstanbul’a Girerken” şiirinden alınmıştır. Rüzgâr gibi bir hızla atıldıkdı Bizans’a, Her yer bizi söyler beş asır arda uzansa!.. İstanbul’u baştanbaşa dövdükçe sadâmız “Türküm”.. diye şakrardı “Zafer” adlı şirin kız!. Estikçe ufuktan zaferin meltemi yer yer, “Göz bizle beraber”.. diye gürlerdi yiğitler!. İstanbul’u baştanbaşa zaptetmede ordu, Bir ordu ki ardında devirler sürüyordu!. Orhan Seyfi Orhan Çınaraltı’nda “Sahici Yeni Nesil” başlığı altında şunları yazmaktadır: “Aruz veznini Yahya Kemal’den sonra en iyi kullanan biri hissini veriyordu... Masal kadar güzel, şerefli bir tarihin erkek sesini duyuran bu epik şiirleri ondokuz yaşında bir gencin yazdığını tahmin edemezdiniz... Dündar Akünal’ın şiirleri üç kısma ayrılır: 1) Aruz vezni ile yazılmış epik şiirler; 2) Hece vezniyle yazılmış halk edebiyatından ilham alan lirik şiirler; 3) Yeni şekillerde yeni tahassüsleri taşıyan sübjektif mevzulara dair şiirler...” Son şiirlerinden “Göç”ün son dört mısraını alıyoruz: Şarkı gibi kaybolur saatleri ömrün, Mevsimler daha bitmeden gelir kış, Bir fala bakarken öğrenir insanoğlu; Avuçlarında zaman ihtiyarlamış...