Şair, kalem efendisi, yâranına sıkıntı vermeyen meclis adamı; ilmiyeden Şarkîkarahisarlı Çubukcuoğu Hoca Ahmed Hamdi Efendinin oğludur; babasının Kesriye müftülüğünde, 1890 da bu kasabada doğdu; ilk ve orta tahsilini Makedonyada yapdı, İstanbul Darülfünunu Edebiyat Fakültesinden diploma aldı; Maarifte kalem memurluklarında, Fatih Rüşdiyesi ile Üsküdarda Selimi Sâlis ve Beşiktaşda Barbaros nümune mekteblerinde türkçe muallimlikleinde bulundu; otuz yıla yakın da Edebiyat Fakültesi Kaleminde çalışdı, bu kalemin başkâtibliğinden emekliye ayrıldı. 1950 ye doğru, kesin olarak tesbit edemediğimiz bir tarihde öldü. Edib diyemeyiz, şiirleri de nazarı dikkati çekecek kıymetde değildir, “S. Şinaver” imzasile yazdığı mizâhî manzumeleri de harcı âlem seviyesinin üzerine çıkamamıştır; fakat İstanbulda bilhassa münevverler arasında çok tanınmış ve sevilmiş bir adamdı; uzun boylu, son derecede hareketli, nabızgir, bulunduğu meclisi şenlendirirdi; pekçok ahbabı vardı, vazifesi dolayısı ile Darülfünunun mahremiyetini bilir; hafızası da kuvvetli idi, eğer görüb duyduklarını hatırat yollu kalem diline verse idi muhakkak ki pek orijinal bir eser olurdu; ciddî, mizâhî, fakat hepsi de risâlecikler halinde ondan fazla eseri vardır: “Divançei Şinâver”, “Zayiat”, “Salâyi Cihad”, “Lâmia”, “Dul Kadın”, “Oğl...

Şair, kalem efendisi, yâranına sıkıntı vermeyen meclis adamı; ilmiyeden Şarkîkarahisarlı Çubukcuoğu Hoca Ahmed Hamdi Efendinin oğludur; babasının Kesriye müftülüğünde, 1890 da bu kasabada doğdu; ilk ve orta tahsilini Makedonyada yapdı, İstanbul Darülfünunu Edebiyat Fakültesinden diploma aldı; Maarifte kalem memurluklarında, Fatih Rüşdiyesi ile Üsküdarda Selimi Sâlis ve Beşiktaşda Barbaros nümune mekteblerinde türkçe muallimlikleinde bulundu; otuz yıla yakın da Edebiyat Fakültesi Kaleminde çalışdı, bu kalemin başkâtibliğinden emekliye ayrıldı. 1950 ye doğru, kesin olarak tesbit edemediğimiz bir tarihde öldü. Edib diyemeyiz, şiirleri de nazarı dikkati çekecek kıymetde değildir, “S. Şinaver” imzasile yazdığı mizâhî manzumeleri de harcı âlem seviyesinin üzerine çıkamamıştır; fakat İstanbulda bilhassa münevverler arasında çok tanınmış ve sevilmiş bir adamdı; uzun boylu, son derecede hareketli, nabızgir, bulunduğu meclisi şenlendirirdi; pekçok ahbabı vardı, vazifesi dolayısı ile Darülfünunun mahremiyetini bilir; hafızası da kuvvetli idi, eğer görüb duyduklarını hatırat yollu kalem diline verse idi muhakkak ki pek orijinal bir eser olurdu; ciddî, mizâhî, fakat hepsi de risâlecikler halinde ondan fazla eseri vardır: “Divançei Şinâver”, “Zayiat”, “Salâyi Cihad”, “Lâmia”, “Dul Kadın”, “Oğlumun defteri”, “Dikenler”, “Küllüknâme” (B. : Küllük Küllüknâme). M. Sıdkı Akozan (Resim: S. B.)