İkinci Mahmud devrinin Enderun oğlanlarından, veliahd şehzade Abdülmecidin küçüklüğünde bu prensi eğlendirmiye memur köçek çocuklardan; aslı ve ailesi hakkında bir şey bilinmiyor; hayatı hakkında, Hafız İlyasın “Vakayii Letaifi Enderuniye” sinde şu fıkraya rastlanmıştır: (H. 1241) 1825 de Şehzade Abdülmecid için çocuklardan mürekkep bir çengi (köçek) kolu teşkil edilirken, saray sazendelerinden tanburî Zeki Ağa, çengibaşılık için kendi oğlu Osman Beyi ileri sürer, fakat çengibaşılık çocuk Akif Beye verilip Osman Bey ikinci çengi, kiler koğuşundan Merkezzade üçüncü çengi, Sofalının oğlu diye anılan Hurşit çocuk da dördüncü çengi olur; çengilik, her hüner kendilerinde tamam olmuş bulunan bu çocuklardan Akif Beyin “mezidü izzü şânı”, Osman Beyin “şu’lei şem’i şerârei tugyanı”, has adı maalesef kaydedilmemiş olan Merkezzadenin “Küşâyişi goncei dihânı”, Hurşid çocuğun da “Biçilmiş kaftanı” olur. Hafız İlyasın “dört adet rakkası bîmenendü dilpesend” dediğine göre bu çocukların pek güzel şeyler olduğu muhakkaktır.