On yedinci asır ortalarında İstanbulun namlı oyuncu kollarından biridir; kolbaşı pehlivan Eyüp, Evliya Çelebinin tarifine göre şair, kâtip, arif, zarif, hanende ve seyyah bir zat imiş. Sultan İbrahim zamanında İstanbul halkının oyuncu kollarına düşkünlüğünü görüp üç bin riyal harcayıp bir kol düzmüştü; iyi geçinmesini bilen ve adamlarına nimeti bol adam olduğundan başına maarif erbabından kimseleri toplayıp zamanının en üstün kolu olmuştu. Akide kolunun şöhreti pek çabuk saraya aksetmiş idi. Evliya Çelebi anlatır: “Hezarı fen üstadi kâmil hanendeleri, mudhik ve mutribi ruhnüvazları vardır; hususen Süğlün Şah, Mahmud Şah, Çerkes Şah, Nazlı Yusuf gibi mehpâre civanları dîba ve şîb, zerbâf, zerdûz, çarkabab eteklikler ile meydanı muhabbette, tavusî baği İrem gibi cevelân ve reftâr ettiklerinde âdem dembeste olup ol dem meftun olur. Her birinin büklüm büklüm zülüfleri, misküanber kokulu kâkülleri perişan oldukda gören âşıkların aklı târümar olur. Bir bahçe ve bahçivan Gürcü taklidi icat ettiler ki, görmeğe muhtaçtır”. Bibl. : Evliya Çelebi I.