İstanbullu bir genç olup zabit vekili olarak iştirak ettiği birinci Cihan Harbinde Çanakkale muharebelerinin Anafartalar şühedasından; ölümü, kardeşi İdris Sabih’e şu manzumeyi yazdırtmıştı: O kadar yandı mı bağrın, ey çocuk; Ecelin sunduğu şarabı içtin! Sırayı, saygıyı unuttun çabuk, Sebeb ne ağandan ileri geçtin? Yurduna son damla kanını verdin, Ah cömert kardeşim, sana pek yazık. İl fitre verdi sen canını verdin, Ne acı bir şeker bayramı yaptık! Yâd eller dağıttı halka gülsuyu, Yok sana göz yaşı dökecek anan! Kardeşim üzülme, müsterih uyu, Ne mutlu, gülüyor zavallı vatan! Bir çile ipekten yumuşak sinen, Serhaddi tuttu sarp Balkanlar gibi; Karşından daha çok bıyığın yokken, Döğüştün yeleli arslanlar gibi. Ne beyaz bir mermer, ne biraz yaldız; Nerede yaptığın o altın destan? Sürekli alkıştan utanan adsız, Koca şehnamene konmamış imzan! Ne kadar aradım senin kabrini, Yok diye boynunu büktü bir çiçek. Yanıldım kardeşim bağışla beni, Sen arzdan semaya naklettin, gerçek!.. Bibl: Harb Mecmuası.