KÂMİLE ( Çakır) – Geçen asır sonlarında yaşamış ayak takımından hoppa ve hafif meşreb bir kız ;smetini tesbit edemedik,hakkında yazılmış bri manzume vardır: Bin kız içinde bir güzellik ile Arabacıkızı Çakir Kâmile Saçı topuğunda kirpik yanakda Püskürme benleri benzer fülfüle Gül goncasıdır o dir isek eğer Ben de benzedirim hoşbû sünbüle Mor ferâcede yaşmağı zanbak Şehri Üsküdara düşdü velvele Ne çâre bilmedi kadrü kiymetin Nihâyet kendini düşürdü dile Nice paşazâde beyzâde civan Avlayub geçirmek var iken ele Mercimek aşını vermiş fırına Kayıkcı şıkırdım Süleyman ile İkinci oynaşı Beygirci Ali Yalın ayak kayış bacak hergele Câmehâba girme sırası gelmiş âdem ejdarhâsı Kara Mürsele Zeberdest fetâdır dellâki çâlâk Çıplağa salınmış haber Şengül'e Kız oğlan kızım ben dir iken haspap Bir eseri kazâ kaldı hâmile Başın taşdan taşa vuracak elbet Uslanmayan ulu sözü pend ile Bibl.: Üsküdarlı Âşık Râzi evrâkı metrûkesi.