Geylân hâkimi iken Şah Abbasın gazabına uğramış ve Türkiyeye sığınarak İstanbulda yerleşmişti. 1599 (H. 1008) da öldü. Sohbeti tatlı, zarif bir zattı; meclisinde misafirlerini sıkmadan vatan hasreti ile gurbet elemlerinden şikâyet eder ve ekseriye ıstıraplarını Farsça manzumelerle trennüm eder, misafirlerine bunları okurdu. Bibl. : Kâtib Çelebi, Fezlike, I.