KÂMİLE ( Çakır) – Geçen asır sonlarında Üsküdarda yosma bir mahalle kızı; ahvâli Üsküdarlı kalender halk şâiri Âşık Râzi tarafından,yarım kaldığı tahmin edilen bir manzumede şöyle anlatılmışdır: Bin kız içinde bir güzellik ile Arabacıkızı Çakir Kâmile Saçı topuğunda kirpik yanakda Püskürme benleri benzer fülfüle Gül goncesidir o dir isen eger Ben de benzetirim hoşbû sünbüle Mor ferâcede yaşmağı zanbak Şehri Üsküdara düşdü velvele Ne çâre bilmedi kadrü kiymetin Nihâyet kendini düşürdü dile Nice paşazâde beyzâde civan Avlayub geçirmek var iken ele Mercimek aşını vermiş fırına Kayıkcı şıkırdım Süleyman ile İkinci oynaşı Beygirci Ali Yalın ayak kayış bacak hergele Câmehâba girme sırası gelmiş Âdem ejderhâsı Kara Mürsele Garibandan uşak seyis parçası Perçeminde yavşak yakada kehle Kız oğlan kızım ben dir iken saçdım Bir eseri kazâ kaldı hâmile İki gözü çeşme ağlayub durur Uslanmayan ulu sözü pend ile Çıkdı merdi meydan Sarhoş Mustafa Sad hezar âferin o körkandile Yolcu benim dedi kıyıldı nikâh Kâmile göz yaşın sildi mendile