On sekizinci asır hattat ve şairlerinden; aslı Eyyub sultanlıdır, 1716 (H. 1130) da ölen babasından küçük yaşta yetim kalmış, dedesi Eyyub türbedârı ve Müezzinbaşısı Şeyh İsmail Efendinin yanında yetiştirmiştir. 1754 (H. 1168) de ölen zatın himmetile Hoca Mehmed Rasimden yazı öğrenmiş, hurda tâlikte zamanının seçkin bir şöhreti olmuştur; kaleminin sürati ile tanınmıştı. Defterdar acı Mehmed Paşaya mühürdarlık etmiş, paşasının azlinden az sonra da 1767 (H. 1181) de ölmüştür. Şiirde Hâmid mahlâsını kullanırdı. GAZEL Hattı şebgûni gelürse ruhine dildârın Sünbülün seyrideriz bu sene biz gülzârın Doğrusu ey dili şeydâ eğer incinse dâhi Çekemem çilei hicrin o perhi ruhsârın. Lükneti olsa da hânende civânın ne güzel Çeçe bülbül olur nağmeleri tekrârın Çünki dilşiftei zülfüsin ol mehrûyun Hâmidâ olsa perişan ne aceb güftârın. Bibl. : Müstakimzâde, Tuhfei hattatin.