On altıncı asrın namlı Mevlevi şeyhlerinden. Yenikapı Mevlevihanesinin ilk postnişini; 1453 (H. 950) e doğru Akşehirde doğdu, babası Şeyh İzzeddini Mevlevidir. Gençliğinde Konya Mevlevihanesi şeyhi Husrev Çelebinin ve bu zatın ölümünden sonra oğlu ve halefi Şeyh Ferruh Efendinin hizmetinde bulunmuş; Ferruh Çelebinin padişah gazabına gelerek azlinden sonra, (H. 1000) yılında Konyayı terketmiş, dervişâne bir seyahatle yaya olarak İstanbula gelmi, sur dışında Yeniçeri kâtibi Mehmed Beyin bahçesinde bir ulu çınarın kovuğunda yerleşerek inzivaya çekilmişti, ve burada altı yıl ibadet ve istiğrak halinde yaşadı. O sırada mâzul bulunan bahçe sahibi Mehmed Bey bu garip dervişte mânevî bir kudret sezerek kendisinin bir muradı olduğunu ve bunun için dua etmesini diledi. Kemal Ahmed Dede bir kâğıt parçasına bir şeyler yazıp: “Muradın olacaktır, bu kâğıdı sakla, fakat açma! Muradın olduğu gün aç!” dedi. Mehmed Beyin muradı eski vazifesine tayin edilmek idi ve bir gün tekrar Yeniçeri kâtibi oldu ve derhal, daima başında ve sarığının arasında taşıdığı kâğıdı açtı, Derviş Ahmedin, Yeniçeri kâtipliğine tâyin edildiği tarihi ayile, günile kaydetmiş olduğunu hayretle gördü; esasen İstanbulda bir Mevlevihane inşasını da nezretmiş bulunuyordu; nezrini Derviş Ahmedin misafir olduğu bahçede yerine geti...

On altıncı asrın namlı Mevlevi şeyhlerinden. Yenikapı Mevlevihanesinin ilk postnişini; 1453 (H. 950) e doğru Akşehirde doğdu, babası Şeyh İzzeddini Mevlevidir. Gençliğinde Konya Mevlevihanesi şeyhi Husrev Çelebinin ve bu zatın ölümünden sonra oğlu ve halefi Şeyh Ferruh Efendinin hizmetinde bulunmuş; Ferruh Çelebinin padişah gazabına gelerek azlinden sonra, (H. 1000) yılında Konyayı terketmiş, dervişâne bir seyahatle yaya olarak İstanbula gelmi, sur dışında Yeniçeri kâtibi Mehmed Beyin bahçesinde bir ulu çınarın kovuğunda yerleşerek inzivaya çekilmişti, ve burada altı yıl ibadet ve istiğrak halinde yaşadı. O sırada mâzul bulunan bahçe sahibi Mehmed Bey bu garip dervişte mânevî bir kudret sezerek kendisinin bir muradı olduğunu ve bunun için dua etmesini diledi. Kemal Ahmed Dede bir kâğıt parçasına bir şeyler yazıp: “Muradın olacaktır, bu kâğıdı sakla, fakat açma! Muradın olduğu gün aç!” dedi. Mehmed Beyin muradı eski vazifesine tayin edilmek idi ve bir gün tekrar Yeniçeri kâtibi oldu ve derhal, daima başında ve sarığının arasında taşıdığı kâğıdı açtı, Derviş Ahmedin, Yeniçeri kâtipliğine tâyin edildiği tarihi ayile, günile kaydetmiş olduğunu hayretle gördü; esasen İstanbulda bir Mevlevihane inşasını da nezretmiş bulunuyordu; nezrini Derviş Ahmedin misafir olduğu bahçede yerine getirdi, 1597 (H. 1006) de İstanbulun meşhur Yenikapı Mevlevihanesinin inşasına da bu suretle başlanmış oldu. İlk şeyhliğine de Ahmed Dede tayin edildi; bir zamanlar kovuğunda barındığı çınar, yıllarca sonra kuruyup çöktüğü zaman, Dedenin hâtırasına hürmeten yeri bir metre kadar yükseklikte tuğla ile örtülmüş ve bir ağaç mezarı olarak hürmetle muhafaza edilmişti. Dört yıl kadar süren şeyhliğinde şöhreti bütün İstanbulu tutmuş olan Ahmed Dede dünya malına ve âlâyışına hiç ehemmiyet vermemiş, bir lokma bir hırka ile yaşamı, bir mukabele günü de dervişleri ve ahbaplarile helâllaşıp vedalaştıktan sonra sabaha kadar ibadet ile meşgul olmuş, gün doğarken de abdest alıp yatağına uzanarak ruh teslim etmişti (M. 1601 — H. 1010) Bu namlı mevlevi şeyhi şiir ile uğraşmış, içli ve tatlı bir kalem ile Mevlâna Celâleddini Rumi hakkında, Eflâki Dede rivayetine kadar, manzum bir menakibname yazmıştır aşağıdaki kıta bu eserindendir: Sûrei Kevser okudum ağlayup, Sûzişi candan ciğerler dağlayub; Hak bana nâgâh tecelli eyledi, Ben kulun ol şah teselli eyledi. Kabri Yenikapı Mevlevihanesindedir. Fasih Ahmed Dededen seçme beyitler: Nihâli tâze resi gülbünü, sâbâ lütfet Şikest eyleme kim müttekâyi bülbüldür  Dime esrârımı ne yâr ne bigâne bilir Orayı ey dili şeydâ iki peyname bilir  Hâli dili süal ne hacet ki dembedem Söyler zebânı hal ile her bir nigâlunuz  Âşıkız vaslı yâre muntazırız Bülbülüz nevtahâre muntazırız  Ne bilsin çeşnii ızdırâbı şâm hicrânı Felekde olmamış bir mâna ol nâ Mihriban mâl!  Seni candan ziyâde cânânım Sevdiğimdir, günâhımı bilirim  Kimin meftunu oldum, ey peri rûyum aman söyle Nedir bâis sükûta söyle, ey şûhi cihan söyle  Ol seyyidin gami ruhi âliyle ey Fasih Terk eyledim kabâları, giydim abaları  Sandım açınca sinesin ol mâhi tâbnâk Ceybi sabâhi pençi hurşid itdi çâk  Çeşmimden egerçi nakşi âlem çıkdı Bir veçhile tasviri cemâlin çıkmaz Bibl. : M. Ziya, Yenikapı Mevlevihanesi Salim, Şuera Tezkiresi; Muallim Naci, Muallim Mecmuası.