İkinci Abdülhamid devri sonlarının namlı piyasa hanendelerinden, Kemanî Memduhun takımında en hatırlı bir sima idi: “Bey” liği efendiden bir zatın oğlu oluşundan ve okur yazar takımından bulunmasındandır. Daha mahalle mektebine giderken, âmin alaylarının ilâhici çocukları arasında sesinin güzelliğinden ötürü parmakla gösterilen bir şöhret olmuştu, sonra nezaret kalemlerinden birine kâtiplik ile girmiş, kendisine amatör saz takımlarında seçkin bir yer temin etmiş, ve nihayet babadan kalma bir serveti bitirdikten sonra geçim kaygısile kalemi büsbütün bırakarak piyasa sazlarına girmişti. Hayatının son günlerinin nasıl geçtiği öğrenilemedi. Bibl. : S. M. Alus, Not.