Geçen asır ortalarında Kandillinin meşhur simalarından, Kaptanı Derya Halil Paşanın kavası; birinci meşrutiyetin liderlerinden Ziya Paşanın çocukluk hâtıralarında yer almış bir adam; mütefekkir şair, Kavas Ahmed Beyi bu şirin vak’a içinde hatırlıyor: “Sabavetimde yaz kış Boğaziçinde Kandillide sakin olurduk. Benimle beraber mektebe gidip gelmek, hem de evin sokak işlerini görmek için babam, on yedi on sekiz yaşlarında ve Ömer namında bir köle almıştı. Köle, memleketinde hırsızlıkla terbiye olunduğundan kiraz, üzüm mevsimlerinde beni bağlara götürür, kendisi eli yetiştiği meyvalardan çalardı; birlikte yerdik. Tahminime göre altı yedi yaşlarında idim. Bir gün köle ile beraber Kaptanı esbak Damad Halil Paşanın Kandilli üzerinde vaki bağlarından Havuzlubağ derler bir bağına gittik. Bağın etrafı dikenli çalılarla mahfuz olmakla köle bir medhal bulup da giremedi. Elindeki sopa ile çalıları aralıyarak güçle bir küçük delik açabildi. Bana: “Ben buradan sığamam, sen küçüksün, içeri gir! yakındaki kütüklerden üzümleri kopar bana ver, beraberce yiyelim” dedi. Ben de peki dedim. İçeri daldım ve üzüm devşirmekle meşgul oldum. Meğer Halil Paşa merhum, o esnada nişan atmak üzere o bağa gelmiş, nişan testisi bittesadüf tamam benim çapul ettiğim mahalle konulmuş olmakla uzaktan beni görmüş; merhu...

Geçen asır ortalarında Kandillinin meşhur simalarından, Kaptanı Derya Halil Paşanın kavası; birinci meşrutiyetin liderlerinden Ziya Paşanın çocukluk hâtıralarında yer almış bir adam; mütefekkir şair, Kavas Ahmed Beyi bu şirin vak’a içinde hatırlıyor: “Sabavetimde yaz kış Boğaziçinde Kandillide sakin olurduk. Benimle beraber mektebe gidip gelmek, hem de evin sokak işlerini görmek için babam, on yedi on sekiz yaşlarında ve Ömer namında bir köle almıştı. Köle, memleketinde hırsızlıkla terbiye olunduğundan kiraz, üzüm mevsimlerinde beni bağlara götürür, kendisi eli yetiştiği meyvalardan çalardı; birlikte yerdik. Tahminime göre altı yedi yaşlarında idim. Bir gün köle ile beraber Kaptanı esbak Damad Halil Paşanın Kandilli üzerinde vaki bağlarından Havuzlubağ derler bir bağına gittik. Bağın etrafı dikenli çalılarla mahfuz olmakla köle bir medhal bulup da giremedi. Elindeki sopa ile çalıları aralıyarak güçle bir küçük delik açabildi. Bana: “Ben buradan sığamam, sen küçüksün, içeri gir! yakındaki kütüklerden üzümleri kopar bana ver, beraberce yiyelim” dedi. Ben de peki dedim. İçeri daldım ve üzüm devşirmekle meşgul oldum. Meğer Halil Paşa merhum, o esnada nişan atmak üzere o bağa gelmiş, nişan testisi bittesadüf tamam benim çapul ettiğim mahalle konulmuş olmakla uzaktan beni görmüş; merhumun dairesi kavaslarından Kandillili Ahmed Bey derler, koca bıyıklı bir kavas vardı ki, her rast geldikçe bıyıklarından korkardım. O gün paşanın yanında bulunmuş ve paşa beni ona gösterip yanına getirmesini tenbih ile göndermiş. Ben ise dünyadan bîhaber! muttasıl üzüm salkımlarını koparıp çalı arasından köleye vermekle meşgul iken ansızın arkamdan biri gelip beni kucağına kaptı, ve korkutmıyarak bilmem ne sözlerle temin ve tesliyetler ederek paşanın yanına götürdü. Önünde duran birkaç tabak üzümü benim önüme sürüp yemek teklif etti; onun bu nüvazişi korkuyu ve hicabı büsbütün zail edip bilâ teklif, yemeğe başladım. Kimin çocuğu olduğumu, evimizin ne semtte olduğunu sordu; ben de söyledim. Niçin üzüm çaldığımı sorunca hiç ketim etmeyip kölenin talimatını tamamiyle naklettim. Benim sadakat ve saffetim besbelli merhumun hoşuna gitti; zira elime bir hayli para verdi; ve Ahmed Beye teslim ile hanemize gönderdi”.