Devlet ve iş adamı; on dokuzuncu asrın birinci yarısında, İstanbulun namlı zenginlerinden; aslı Tekirdağlıydı; pek genç iken İstanbula gelmiş ticarete atılmış, gayret ve namusunun hakkı olarak zengin olmuş, bilhassa gümrük ve zahire işlerindeki ihtisasından devletçe istifade edilmiş, gümrük ve zahire Nazırlıklarına kadar yükselmiş, uzun müddet bu nazik mevkilerde kirlenmeden çalışmıştı. Zamanının sözü geçer devlet erkânından sayılırdı, fakat 1829 (H. 1245) da, hiç bir suçu yok iken, o devrin tabiridir, kendisini çekemiyen bazı müfsitlerin işi olacak, bir hattı hümayun ile azil ve Midilliye sürgün edildi. Buradan dönüşünün tezine de, 1832 (H. 1248) de kolundaki bir yaraya, tabib Macar Maroni ve cerrah İtalyan Pikinin yanlış bir yakı tedavisi yüzünden öldü, hükûmet de her ikisini Avusturya ve İtalya elçilikleri vasıtasiyle hudut dışına attırdı. Ahmed Ağa, Beylerbeyinde saraya yakın bir yerde büyükçe bir yalı yaptırmıştı. Bu yalı her nedense devrin seçkin şairi ve devlet adamı Keçecizade İzzet Mollanın sinirine dokunmuş ve meclislerde “Herif saray kadar yalı yaptırdı” diye Ahmed Ağanın yalısından bahseder olmuştu. Bu söz Ahmed Ağanın kulağına gidince: “Bu adam beni diline doladı, başıma bir felâket getirtecek!” diye telâş ve korkuya düşmüş, hatırını hoş edip kalbini kazanmak emelile...

Devlet ve iş adamı; on dokuzuncu asrın birinci yarısında, İstanbulun namlı zenginlerinden; aslı Tekirdağlıydı; pek genç iken İstanbula gelmiş ticarete atılmış, gayret ve namusunun hakkı olarak zengin olmuş, bilhassa gümrük ve zahire işlerindeki ihtisasından devletçe istifade edilmiş, gümrük ve zahire Nazırlıklarına kadar yükselmiş, uzun müddet bu nazik mevkilerde kirlenmeden çalışmıştı. Zamanının sözü geçer devlet erkânından sayılırdı, fakat 1829 (H. 1245) da, hiç bir suçu yok iken, o devrin tabiridir, kendisini çekemiyen bazı müfsitlerin işi olacak, bir hattı hümayun ile azil ve Midilliye sürgün edildi. Buradan dönüşünün tezine de, 1832 (H. 1248) de kolundaki bir yaraya, tabib Macar Maroni ve cerrah İtalyan Pikinin yanlış bir yakı tedavisi yüzünden öldü, hükûmet de her ikisini Avusturya ve İtalya elçilikleri vasıtasiyle hudut dışına attırdı. Ahmed Ağa, Beylerbeyinde saraya yakın bir yerde büyükçe bir yalı yaptırmıştı. Bu yalı her nedense devrin seçkin şairi ve devlet adamı Keçecizade İzzet Mollanın sinirine dokunmuş ve meclislerde “Herif saray kadar yalı yaptırdı” diye Ahmed Ağanın yalısından bahseder olmuştu. Bu söz Ahmed Ağanın kulağına gidince: “Bu adam beni diline doladı, başıma bir felâket getirtecek!” diye telâş ve korkuya düşmüş, hatırını hoş edip kalbini kazanmak emelile, kendi divan efendisi ve Mollanın eniştesi bulunan Nafız Paşa vasıtasile İzzet Mollayı yalıya davet etmişti. İzzet Molla daveti kabul etmiş, kayıkla rıhtıma yanaşırken Ağanın kethüdası ve yalı kapısında da bizzat Ahmed Ağa tarafından karşılanmış, dönüşünde de ayni saygı ile uğurlanmıştı; devrin âdeti üzere kayığa binince önüne, içinde hediyelik kıymetli kumaşlar bulunan bir de bohça konmuştu. Davetin, gösterilen hürmet ve ikramın niçin yapıldığını ve kayığa konulan bu zengin bohça ile ne istenildiğini daha yalıya adımını atar atmaz sezmiş bulunan İzzet Molla, kayık rıhtımdan ayrılırken; karşısında oturan Ahmed Ağanın kethüdasına: — Bohça hoş, yolunda:.. fakat yalı ağaya yine büyük! yine büyük!.. demişti. Bibl. : Lütfî Tarihi, II.