İkinci Abdülhamid devri sonlarında Aksarayın meşhur Onikilerinden bıçkın bir külhanbeyi, lâkabını Şeyhülislâm kapısındaki memuriyetinden ötürü almıştı. Muharrir Sermed Muhtar Alus “Onikiler” adındaki eserinde onun bir portresini, çok mübalâğalı olarak çizer: “Ahmede Kazasker denilmesinin sebebi, kallâvi sarığı, davul karnı, kalantor cübbesi, samur kürkü bulunmasından ve kazaskerlere benzemesinden ötürü değildi. Kendisi bilfiil sadrı Anadolu payeli (!?) Meclisi tetkikatı şer’iyede âza, yani Şeyhülislâm kapısının en yüksek mansablarından birine postu sermişlerdendi. Huy canın altındadır demezler mi? Ayıp değil a, bunun da merakı hovardalık, bıçkınlık, kabadayılık. “Dairedeki kucak sakallı, çatık kaşlı, kem suratlı kapı yoldaşlarının arasında, bağdaş kurup harar gibi yayılırken onu gör. İçlerinde en nuranî çehresile, en mübareki budur dersin; hemen yanaşıp iki eline varırsın... Bir halimlik, selimlik, bir sofu sulehalık ki halis muhlis veli. Ermişin boynuzu kulağı mı olur, bundan ötesi sağlıktır. “Elinde kehlibar tesbih, boyuna tecvidli sesle: (Ya hak!.. Ya kadir!.. Ya kayyum!..) dilinde ayetler, hadisler, kelâmı kibarlar (Estağfirullah!.. Sübhanallah!.. Nesteizübillâh!..) “Bir de daireden çıkıp evine gelsin, asıl kılığına girsin de seyret: “Başında mosmor, boru gibi fes, şakakların...

İkinci Abdülhamid devri sonlarında Aksarayın meşhur Onikilerinden bıçkın bir külhanbeyi, lâkabını Şeyhülislâm kapısındaki memuriyetinden ötürü almıştı. Muharrir Sermed Muhtar Alus “Onikiler” adındaki eserinde onun bir portresini, çok mübalâğalı olarak çizer: “Ahmede Kazasker denilmesinin sebebi, kallâvi sarığı, davul karnı, kalantor cübbesi, samur kürkü bulunmasından ve kazaskerlere benzemesinden ötürü değildi. Kendisi bilfiil sadrı Anadolu payeli (!?) Meclisi tetkikatı şer’iyede âza, yani Şeyhülislâm kapısının en yüksek mansablarından birine postu sermişlerdendi. Huy canın altındadır demezler mi? Ayıp değil a, bunun da merakı hovardalık, bıçkınlık, kabadayılık. “Dairedeki kucak sakallı, çatık kaşlı, kem suratlı kapı yoldaşlarının arasında, bağdaş kurup harar gibi yayılırken onu gör. İçlerinde en nuranî çehresile, en mübareki budur dersin; hemen yanaşıp iki eline varırsın... Bir halimlik, selimlik, bir sofu sulehalık ki halis muhlis veli. Ermişin boynuzu kulağı mı olur, bundan ötesi sağlıktır. “Elinde kehlibar tesbih, boyuna tecvidli sesle: (Ya hak!.. Ya kadir!.. Ya kayyum!..) dilinde ayetler, hadisler, kelâmı kibarlar (Estağfirullah!.. Sübhanallah!.. Nesteizübillâh!..) “Bir de daireden çıkıp evine gelsin, asıl kılığına girsin de seyret: “Başında mosmor, boru gibi fes, şakaklarında kıvır kıvır zülüfler. Bıyıklar yukarı burulmuş, yelpaze sakal hacıyağına bulanıp sipsivri bir hale konmuş. “Arkasında omuzdan ilikli mintan, yardan ayrıldım ,kavuşturma camadan; kol kapakları kadife siyah ceket, belinde 10 kulaç yün kuşak. Ayaklarında şıbıdık... “Silâhtan yana da pürnakıl. Koltuğunun altında saldırma; sol böğüründe altıpatlar, sağ böğüründe Lâz kulaklısı. “Onikilerin en pazısı demirlerinden ve gözüpeklerindendi. Binliklerle rakı devirir, bir yumrukta koca mermerleri tuzbuz eder, çekitaşını bohça gibi havalar, Yakacık, Ömerli, Dudullu köy düğünlerinde yağlanıp başa güreşirdi.”