On altıncı asır sonlarına doğru İstanbulda kerametine inanılmış bir meczubdu. Uzun boylu, köseç kızıl benizli, yüzünün çizgileri düzgün ve merdane ve harabati kıyafetli bir adamdı. Kendisini yakından tanımış olan müverrih Selânikli Mustafa Efendi şöyle bir vakasını nakleder: Bir gün Fatih camiinin dış hareminde oturmuş, sohbet ediyorlarmış, devrin padişahı Üçüncü Muradın yolu uğrayarak oaradan geçmiş.. Cami etrafındaki büyük bir kalabalık dua ederek padişahı seyretmişler. Derviş Ahmed: “Bununla ne âyar bir padişah gördünüz? Bu kararsız dünyada bu gaflet uykusu nedir? Ulema, vükelâ, züzera cümlesi Allan emanetini unutup ibadeti hiyanetle hor ve hakir ettiler. Ahlâksızlık bu şehir halkına huy ve haslet oldu. Korku kalmadı. Bu geçen hâkiminizin maslahatı iki ay tamam olunca olur biter!” demiş. Selânikli, merak etmiş; o güne işaret koymuş, Üçüncü Murad ikinci ayın tamamında ölmüş!.. Bibl. : Selânikli tarihi, yazma.