Eski kâğıtların cilâsı; kâğıda mürekkebi iyi tutması için yapılan bu terbiyeye âharlamak denilirdi. Pirinç unu veya nişasta bol suda eritilerek kaynatılır, gayet ince, sulu bir hamur elde edilir; bir süngerle kâğıdın üzerine sürülür. Bunun üzerine de bir iki defa şaplı su ile karıştırılmış yumurta akı sürülür. Süleymaniye Camiinin yazılarını yazmış olan on altıncı asrın büyük hattatı Karahisarî Ahmed Efendi, âharlarını hususî surette âharlatırken yumurta akının içine azıcık da misk attırırlardı ki kâğıda lâtif bir koku verirdi. Kâğıt âharlanırken, bazı san’atkârlar boya da kullanırlar; kâğıtları ayet tatlı renklerle boyarlardı; renkli kâğıtların içinde de en makbulleri: Gül kırmızısı, gül penbesi, kanarya sarısı, filizî ve açık mavi kâğıtlardı. Bibl. : Muallim Cevdetin matbu notları; NB, EA.