1840-1910 arasında yaşamış İstanbulun namlı oburlarından, lâkabını da bundan ötürü almış kaçık bir Ermenidir; az kanburca idi, son yıllarında saçı ve pos bıyıkları ak olmuş, yağdan ve kirden kapkara palaslar içinde dolaşırdı; rivayet edildiğine göre, İkinci Abdülhamidden, her gün kaç tanesine uğrıyabilirse her fırından bir ekmek sadakası vardı; ve ömrünü fırından fırına dolaşmak ve durmadan ekmek yemekle geçirirdi.